Overblog
Edit page Segui questo blog Administration + Create my blog
/ / /

Si mi fin ispuntados donzi die

a mie puru, versos goi bellos,

aia nadu custos sun modellos

caldos che fogu e candidos che nie. Altana

 

 

 

Giangavino Vasco -1 maggio 2009

Antigos ranos

Est longu cust’ilgerru;
ch’est ingullinde fintzas cust’ ‘eranu,
cun sas dies prùs tébias. 
E mudu est isettande cussu ranu
chi semenadu, lébias,
an in sa terra manos in disterru.

E longa est custa vida,
mancari cun su tempus lestra colet, 
trazandesìche tottu,
foras de custa pena chi mi dolet
e ch’abbarrat ettottu
intr’ ‘e su coro, in chirca ‘e un’essida.

E disizand’ ‘e sole calchi die,
miro su chelu oscuru,
pòberu de sas lughes chi disizo,
inube so siguru
chi calicunu b’at, ca mi nd’abizo,
ma chentz’ischire chie.

Ma custu mundu gregu
m’imbòligat sa mente in sa tristura.
In custa soledade
intendo su sabore ‘e s’amargura
de custa umanidade,
ube onzi die s’òmine est prùs tzegu.

Sol’un’ispera, tando,
mi dat cunfortu e mi regollo istrinta,
cumpanza ‘e custas dudas.
De sos colores betzos iss’est pinta
de sas carrelas mudas
ube curria, non m’ammento cando.

E de dulcura sos antigos ranos
remuno in custu coro,
avansados da’ cando donzi abréschida
fit una lugh’ ‘e oro;
cand’ onz’ispera frisca, appena créschida,
carignaia in manos. 

De custos ranos, nessi calicunu
lu cherzo semenare
in d-una terra nuda, ube niunu
che lu potat siccare.

 (2°Premio ex aequo alla VI Ediz. del Premio di Poesia

 “Poete Jorzi Pinna” – Pozzomaggiore 23 agosto 2009

Condividi pagina
Repost0
antonalta - in poesia