Overblog
Segui questo blog Administration + Create my blog
3 luglio 2018 2 03 /07 /luglio /2018 20:06

S’òmine in su mezoru at paris gradu

de entes chi sa terra l’at frunidu

ma cun s’antropocèntricu, sentidu

de islacanados bisos e chimeras

luadu at terra, mare cun aeras,

isciau e duca de su ch’at segadu.

 

Tennicas noas de manigadorzu

pro isfrutare a sicu sos sustegnos

ponzende a tiratosta sos tres regnos

e a s’ecuilìbriu miminende filu

che cando pedde tiras pilu a pilu

e de botu ti restat nudu corzu.

 

Segant forestas e lassant chi ludu

ossìgenu che fùrriet in azotu,

sùrzint ozos e gas pro dare motu

a totu sas umanas istrallias

istuzighende noas maladias

chi si curant perdende su saludu.

 

Mangones giogant a brincos e gridos

tra càvaros cun bicos a forroju

miradas lestras e tancadas d’oju

timende caos e sannas caninas

no cantu de poligonos muinas,

chi mudat pumas rosas intro nidos.

 

Ma zente cun robòticos isprones

pro achivire alanzu fitianu

impressint cun sentidos de umanu

lestra prontesa de calculadore,

gai oldint ghiados dae motore

cale pastore truvat sos masones

 

arrischende unu cras de ameddare

tàrralos, rugas, ranas e cocois,

ponzend’in dudas su chi semus nois

afungamus piròscafos de lua

nende chi sunt isparos a s’acua

pro semare sas fertas intro mare.

 

Gai sos polos che sòlvent in abba

sas incunzas bidales de s’astradu

pena d’esser vanzelu carasadu

chi sue linfa a s’ùltimu fiore

e iscrutat in s’ùltimu colore

tintas sicas cun brama acabbacabba.

 

Traduz.  Geni smemorati

 

Uomo evoluto con lo stesso afflato

degli organismi di terrestre spore,

frutto di antropocentrico tenore

di sogni illimitati, di chimere

appesta suolo, mare e alte sfere

vittima e usuraio del misfatto.

 

tecnologie note d’avvoltoio

atte per lesinare nei sostegni

mettendo a dura prova dei tre regni

quell’equilibrio che assottiglia il bello

come quando sfoltisci dal suo vello

e vedi nel tracollo il nudo cuoio.  

 

Annientate foreste che dal limo

vomitano l’ossigeno in azoto,

bruciano oli e gas per il gran moto

di sfogare le umane bizzarrie 

con rischi di virali malattie

spesso curate barattando il chimo

 

Fenicotteri saltano in un grido

su artemie-sale con becchi ruspanti

sguardi veloci palpebre tremanti

per gabbiani e per cani con fobie

non quanto dei poligoni follie

che deforma pulcini dentro il nido.

 

Ma l’uomo col robotico sperone

per acquisir ricavi reiterati

da umani sentimenti accelerati

mera solerzia del calcolatore

opera ormai gestito dal motore

come le greggi spinte dal bastone

 

in un domani pronto ad allevare

tarli con bruchi, chiocciole con rane

dubbi enormi di conquiste strane

naufragano le scorie nucleari

tranquillizzando che son solo spari,

stimoli di riciclo sotto il mare.

 

Anche i poli liquefano il legame

di derrate vitali nel suo gelo

rischiando d’essere l’ultimo vangelo

che munge linfa dall’ultimo fiore

e rimira nell’ultimo colore

fievoli tinte di concluse brame.

Condividi post
Repost0
5 gennaio 2016 2 05 /01 /gennaio /2016 00:30

Non fettas, superbu riu (Ignatziu Mannu)

Non fettas, superbu riu,

tantu fracass’in passare

ch’a trainu des torrare

comente fisti unu die:

cussas undas, crê a mie,

las det siccare s’istiu.

Troppu superba sa fronte

alzas, o riu orgogliosu:

benis da un’horrorosu

appenas cognitu monte

eppuru non bi hat ponte

chi bastet pro ti jampare.

B’hada rios pius graves

senza cumparassione,

rios ch’ind’ogn’istajone

sustenent immensas naves,

e puru current suaves

plazzidamente a su mare.

Cando passende minettas

su pastore e i s’armentu,

tando cun attrivimentu

trazas mandras e pinnettas,

finzas sas undas chi ettas

mandas turbende su mare.

Da una ignobile vena

tenes origin’oscura

e non podet tenner dura

cuss’abbundante piena:

in arida e sicca vena

des benner a terminare.

T’ingannas riu si crês

de dura sas abbas tuas,

una chida asciutta o duas

ti mudat de su chi ses.

Senza m’infunder sos pes

isetto de ti passare.

Condividi post
Repost0
16 gennaio 2015 5 16 /01 /gennaio /2015 15:06

Bessude10 Sant'Andria1974 Esordiu

Peppe Sozu cantat cun Remundu Piras pro Santu Martine

Duos poetas ambos pastores, in custu esórdiu de 37 annos innanti

de oe in su palcu de Bessude, dan vida a un’arrejonu de bundu

subra una chistione de importu mannu in cussu tempus, a pagos

annos dae sa leze de Marzi-Cipolla: s’afitu de sas terras. In baranta

istrofas de sustàntzia custa joba soberana de cantadores faghet a

bìdere comente si podet e si devet condùere una disputa poética

rimada a deghile in limba sarda. Cando an cantadu in custa gara

Remundu Piras teniat sessantanoe annos e Peppe Sozu sessanta.

1. Sozu (

Caru Bessude de su tou ambiente

oramai nde so a connoschéntzia

mancari no mi apas sempre in mente

déndemi a dogni festa preferéntzia.

A da poi ’e tres annos de asséntzia

so torradu a inoghe novamente

po ti nd’’atire a su matessi tretu

unu caldu saludu cun afetu.

2. Piras (1’05”)

Forsis est grascia ’e santu Martine

a benner in custa niedda regadia.

Po riparare tanta caristia

cherimis mese ’onu fin’a fine

e-i sos dannos de Santu ’Aine

los devet riparare Sant’Andria.

Augurende bene po Bessude

permìtimi chi torra ti salude.

3. Sozu (1’08”)

Su tempus bonu che ’ogat dae pelea

a chie est in pena e in turmentu

prite pariat tropu annada fea,

com’isperamos su cambiamentu

poite in tota sa Saldigna intrea

como lu fian cun cussu lamentu.

Ma si supèrat ogni tempus malu

si su mangime lis dan de regalu.

4. Piras (1’15”)

(Ma) su tempus, naras, prevìditi e time,

a repiter s’apellu est finas feu

e-i su pastore:” Su masone meu”,

narat, bisonzu chi mi lu redime”.

E cheret de regalu su mangime

ma chissà chi be-i penset Deu

ca issu ponet s’elva ’e regalu

e s’est beru ch’est Deu no est malu.

5. Sozu (59”)

Elva nd’at a pigare in-d-ogni tretu

ma an a sighire a bogare lamentu

poite su pastore no est cuntentu

sempre pestes s’agatat in difetu

e so pensende chi torra in progetu

ja bi dêt esser su trinta po chentu.

E gai a coa su peus calvàriu

at a esser po su propietàriu.

6. Piras (58”)

Ma si s’atunzu faghet a beranu

comintzat bene dae Sant’Andria

mancari su pastore trassianu

nelzat sempre chi est in caristia.

Mezus chi nelzat oi sende sanu

chi no lu nelzat pro sa maladia

ca non mi paret un’idea tolta

a narrer oi ma néndelu a polta.

7. Sozu (1’03”)

Caglia chi su pastore no est tontu

mancari lotet contr’a sa natura.

Ja bi resessit a fagher su contu

finas chi tenet s’intrada segura

però isetat un’àteru iscontu

e gai da chi non pagat pastura

ja si podet salvare in dogni zona:

s’annada mala che passat che bona.

8. Piras (1’08”)

(Ma) si crês chi su pastore est in cucagna

prite non b’andas a pastorigare?

Ma no, ca in su campu bi at magagna

e deves sas annadas afrontare:

a su pastore po istare in campagna,

antzis, ja lu devian premiare

non pònnerli sos pesos chi li an missu:

antzis devian ripagare a issu.

9. Sozu (51”)

De su pastore su piantu eternu

a mie mi at tocadu coro e sinu.

Ma a che lu ’ogare dae pedinu

non m’aggradat s’istatista modernu:

lu devet azuare su guvernu

non chie at unu bìculu ’e terrinu

ca chie campat da unu cunzadu

est da s’annada mala arruinadu.

10. Piras (1’08”)

(Ma) non naro de su ch’at unu tanchitu,

(chi) cussu malefadadu est in afannu.

Eo naro po calchi ricu mannu

chi cheret arrivare a s’infinitu

ca a Saldigna ’enit una ’olta in s’annu

e benit solu a pijare s’afitu.

A cussu ch’at su bene ereditadu

li diat cherrer, mi’, totu leadu.

11. Sozu (1’02”)

Su ricu non lu ponzas in fastizu

ca si lamentat e si non bistat mudu

at rejone ca est in contivizu

e no at facia ’e domandare azudu.

Ma su guvernu po ’estire unu fizu

s’àteru fizu cheret lassare nudu.

E gai narat: cuddu no peleat,

la dat a unu, a s’àteru la leat.

12. Piras (1’05”)

Ma su po pagare su friscu,

at divisu sa tapa impartziale.

Ma b’at ricu chi tenet capitale

e-d-est pedinde che Santu Frantziscu:

cheret s’anzone po pasca ’e Nadale

e po pasca ’e Abrile casu friscu.

Poi a s’àtera festa su polcheddu:

emmo ch’est gai, e malannu nieddu.

13. Sozu (52”)

A mi la lassas s’idea maligna

ca no est bellu a pesare bacanu?

Inue est de benèssere s’insigna

sa richesa si notat dae lontanu

però sos pagos ricos in Sardigna

si contan in sos didos de sa manu.

Ma unu a da chi non leat su picu

in sa Sardigna lu contamos ricu.

14. Piras (59”)

(Ma) in Saldigna ja b’est su fortunadu

e da chi est ricu li naran signore.

At tancas e-d-est fatende su dutore,

su magistradu o un’avocadu:

ca jughet su capellu e tenet gradu

iscolzat a puntinu su pastore

e narat chi sa legge faghet bene:

o chi pastórighet o chi bi lu lêne.

15. Sozu (54”)

Abbizatinde chi faghes errore,

dias dare pius atentzione.

Chie isvolget una professione

deo lu conto chi est tribagliadore,

poto contare soltantu signore

unu chi campat in su cadreone.

Ma si a sos sardos lis das un’ojada

de zente gai inoghe no che nd’ada.

16. Piras (1’05”)

(E) como paret chi su tempus redossu

est sempre po su ricu in su tramontu.

Cando faghet sa lege calchi iscontu

tando sa coa s’aferran a mossu:

innanti su pastore ja fut tontu,

li faghian pagare finas s’ossu.

Ma como a pagu a pagu bene at bidu:

su tempus de sos macos est finidu.

23. Sozu (46”)

A mi la lassas sa ’idea tolta

ca su bidellu puru est necessàriu?

Non ti lu devo dare su contràriu

ma non busses ebbia in-d-una polta

e contr’a su guvernu ti la ’olta,

non ti gires a su propietàriu

nende ch’issu ti devet dare lughe:

issu puru est che Cristos in sa rughe.

24. Piras (45”)

Pedat che Cristos unu cireneu

po l’azuare fina a su calvàriu.

Deo so contr’a a su propietàriu

poite est cussu s’inimigu meu

ca est nàschidu in gràtzia ’e Deu

però de ch’esser no est netzessàriu

ca cussu suet dae tantas titas:

non cherimos pius sos parassitas.

25. Sozu (43”)

Non li fetas sa rughe a manu manca

e cumpréndela si non l’as cumpresa

ca deves fagher su contu ’e sa resa

po aer un’’ucone ’e pane in banca.

Si tue t’as comporadu una tanca

po ti poder campare a sa ’etzesa

si l’afitas e non retzis afitu

a betzu deves passare apetitu.

26. Piras (58”)

Bae chi cussas sun totu leggendas

però cussas leggendas sun passadas.

Primu sas terras fun iscorporadas

poi bénnidas sun sas chiudendas

e-i sas tancas si las an serradas

aferra aferra e s’an fatu siendas.

Ja chi an usurpadu cussu bene

comente l’an leada bi lis lêne.

27. Sozu (48”)

Non ponzas chie nd’at in contivizos

ca mi paris incue esageradu.

Chie at unu bene acumuladu

a boltas postu bi at suore ’e chizos

e-i sas tancas chi an sos babbos serradu

sas pius las an béndidas sos fizos.

E tue si ti ses fatu ricu a nou,

como bi pones su suore tou.

28. Piras (57”)

(Ma) si fato gai no la fetan franca

però deo so giustu, salvu errore.

Unu cando si faghet una tanca

o fetat su massaju o su pastore

ca no est bellu a fagher su segnore

da su póveru mandighende in banca.

Deo li do de l’aer su permissu,

ma si la tenet chi trabagliet issu.

17. Sozu (54”)

Deo repito un’ateruna ’ia:

non pighes su tesoro a s’infinitu

ca su chi paret ricu intro ’e s’abbitu

meses meda bi tenet carestia:

s’at chentumiza francos de afitu

trinta nde pagat in s’esatoria

e-d-est da sos pastores odiadu

ca cussu puru est ricu calculadu.

18. Piras (54”)

(Ma) s’as chentumiza e chi nde pagas trinta

cheret chi custu puru bi cumprendat.

In àteru trabagliu si difendat

o si ponzat de cannau una chinta.

A ite l’at? Po gai si lu ’endat

e gai ’e ricu non faghet sa finta.

Ma b’at zente chi est pagu mansueta:

cheret s’afitu ma non sa pinneta.

19. Sozu (51”)

Tue in s’ùltima riga che los pones

sos pastores ca nachi an tribagliadu

e mai frutu non lis at restadu

po mezorare sas conditziones.

Ma b’at pastores chi an comporadu

po chimbanta e sessanta miliones:

da sa miséria sun bessidos fora

e lis cheres incue iscontu ancora.

20. Piras (59”)

Ma sos pastores chi an animales

trabàgliana e sun dispretziados.

Che-i cuddos de villanos sun tratados

màssimu da sos intelletuales

e fin’a pilos sun indepidados,

la sun tirende a fortza ’e cambiales.

Pagan su pàsculu e-i sas provistas,

totu a favore ’e sos assenteistas.

21. Sozu (54”)

Non fetas che a issos su lamentu

ca como est mezoradu ogni ambiente:

s’ana fatu palatos, tene in mente,

cun voltas e terratzas de cimentu

e prima fini a caddu ’e su molente

e-i como sun totus in millechentu.

A su cuile b’andan in vetura

poi naran ch’est cara sa pastura.

22. Piras (54”)

Ma si an apena apena mezoradu

lu cheres che-i s’àrabbu in camellu.

Como b’at calecunu ispiantadu

ch’est in cravata sempre e in capellu

chi finas unu miseru bidellu

a prus de chentumiza l’an pagadu.

E-d-est ispiritosu che chibudda

ca pijat meda chena fagher nudda.

29. Sozu (46”)

Da ch’est a tempus si versat suore,

in sa campagna si faghet a brou.

Ma chie est a edade mazore

non torrat a pitzinnu dae nou:

tue chi naras su terrinu tou

si b’andas como a fagher su pastore.

A da ch’imbetzas frimas in s’abbitu

e ti deves campare dae s’afitu.

30. Piras (53”)

Deo in campagna sempre apo sos pêse

e apo leadu bentu, abba e fritu

Ma tzeltos signorones si lu crêse

ponen a sos pastores s’apititu:

unu coltivadore poveritu

at doighimiza francos ogni mese.

Istet cussu in campagna a mala gana

e coment’e a mie ja li dana.

31. Sozu (51”)

Ajò, sa veridade non la neghes

a chie at tanca poninde in afannos.

Tue non sese tra sos ricos mannos

ma a bi lu leare oe non preghes

e da chi as setanta o otant’annos

non bi torras a mulgher sas berveghes

poite da su tempus ses arressu

e deves viver da s’interessu.

32. Piras (47”)

(Ma) non mi cheres cumprender, salvu errore,

ma arrejonende gai ses plebeu.

Deo si so de terra possessore

no tenzo mancu unu saltu intreu:

mi retiro e la lasso a fizu meu

ca faghet che a mie su pastore.

E totu deven esser che a mie:

chie tenet terrinu istet inie.

33. Sozu (48”)

A ti pones sa mente in bonumore?

Tocat chi bene ogni cosa si fetat:

in dogni campu si versat suore

ca s’ómine in totue che prenetat.

S’as unu fizu chi no est pastore

nàrami si sa palte a cussu isetat.

E-i sos frades, lu deves pensare,

s’afitu a cussu li deven pagare.

34. Piras (47”)

(Mi’) si si nd’andat faghet pius bene,

andat e lassat terra cun armentu

ca si s’imbrusciat li dolet su rene:

timet s’abba, su sole e-i su ’entu.

E si si ch’andat deo so cuntentu

chi sa terra a-i cussu bi la lêne

tantu sa terra ja l’at fata Deu,

e fetan gai puru a fizu meu.

35. Sozu (50”)

Deo invece ti torro a repitire

cun manera mancari pagu esata

chi dogni legge cheret bene fata

chi una parte non devet culpire.

Si nde sullevan tantos dae patire

sa natzione bi penset cumpata

e non po dannu ’e una carestia

chi paghet solu una categoria.

36. Piras (54”)

(Mi’) su ricu assenteista est cori-duru,

cheret viver che porcu in su presolzu.

Si li naras a fagher unu muru,

una pinneta o un’abbadolzu

ti narat: cussu faghe tue puru

ch’est a li ’ogare pedde dae su colzu.

Ca sunu gai che ingratos moros:

cheren s’afitu e no faghen mezoros.

37. Sozu (47”)

A su chi parit ricu oe mischinu

nara ca mala est sa conditzione

e non de azustare unu caminu

nende: ti faghes como a campione

ca bi nd’at ch’an chent’etres de terrinu

chi non regoglit mesu millione

e sa vida la passat in afannu

ca no li bastat mancu po mes’annu.

38. Piras (48”)

Trabagliat che a mie a sa ’ereta

e non bandat a consultare sa Sibbilla:

màndigat fae invece ’e sa peta

e gai passat vida trancuilla

e invece ’e drommire in-d-una villa

dromit coment’e deo in sa pinneta.

E boltas meda in su campu la loto

sena jugher teracu ne capoto.

39. Sozu (53”)

S’esórdiu a finire an ordinadu

ma fininde la lea cun passéntzia.

Chi su pastore at sufridu e penadu

non si podet negare s’evidéntzia

ma oramai ses a conoschéntzia

chi at in dogni zona mezoradu

ca est sempre in progressu cussa prole,

non deves ponner sa manu a su sole.

40. Piras (53”)

(Ma) finimos e ti naro a sa ’ereta

chi sos pastores istressados sunu

e si su casu est caru, che saeta

naran: male chi non nde campet unu.

A totucantos piaghet sa peta

ma sa campagna mai a nisciunu:

a fagher su pastore est tropu malu

ma sa peta la cheren de regalu.

Condividi post
Repost0
6 ottobre 2014 1 06 /10 /ottobre /2014 22:01

Umbra de sa nughe bòmbida
chi falat costa costa
in sa notte chirchende lughes rujas
sutta majas de rù
bardianas de trainos.
Sas fozas de sas bides boltan pagina
(una birde, una groga)
totu iscrittas de versos cunfidados
dae s’iscuja iscuja de sas frunzas
in abidos de seda
adornas de buttios de lentore.
Pius giosso su ponte
de sa paule iscultat sos accordos,
sas ranas si faghen premura
a torrare sas rimas
a s’istria.
In sos muros traessos
sa lana ‘e crastu
dat sa manu a su filighe
ei sa edra
fuet assucconada
subra sas naes de s’elighe.
Sa rocca de basaltu ingalenada
sutta una matta de crabufigu
no si lassat ammajare
dae sa serenada
chi sighit a murmurare
sa funtana canterina.
Su piantu de una nue
Passat cuasi indifferente
trambucchende e toppi toppi
in sas pedras iscumbessas
de sos butturinos tortos.
Andat dae chessa in chessa
su lamentu memulosu
de unu mazzone zegu
ispilidu e sena trassas.
Sa costa rizzat sas orijas
unu pagu fastizosa
e si torrat a dormire
carignende sa die de cras.

14 de santandria 198

Condividi post
Repost0
2 settembre 2014 2 02 /09 /settembre /2014 14:29

Antonio Altana

1 min ·

Su catedràticu

Egregiu Mostru Sacru, chi arrocadu
ti ses de sa cultura in alta chima,
ammito ch'apas perdidu s'istima
a s'Arcàdia, nota in su passadu,
però como in su tou potentadu
no atzetas ne mètrica ne rima.
Como chi coltu diventadu ses
ti pones sas otavas suta pes.

Si torrat su diluviu universale
e ses tue su padronu 'e s'arca,
lassas a terra a Dante cun Petrarca
e salvas Cuàsimodo e Montale.
Ma pro su gustu tou viscerale
non los retiro sos remos in barca
che tzertos chi sa rima ant a fadiga
e acatan s'iscuja ch'est antiga.

Tzertos chi poetende ant pagu alenu
pro poesia baratant sa prosa
e sigoment'est zente imbidiosa
isputzint sempre s'operadu anzenu.
S'impotente, de boria pienu,
s'arràbbiat si nuda 'idet s'isposa.
Matzone chi non giompet a sa ua
bogat s'iscuja ch'est ancora crua.

A sos poetas improvisadores
continu segas sos pannos a dossu,
e cun fritzas chi passant pulpa e ossu,
bersaglias puru sos ammiradores;
ca non sunt che tue professores,
los cheres carrarzare in d'unu fossu,
però si los apretzant in totue
sos poetas sunt issos e non tue!

Ma ti cheria ponner a su prou
poetende in sa palcu, in una gara,
cun cussa poesia a tie cara,
e a carchi Solone amigu tou:
ponzo su tuju contra unu tzou
chi sos fruscios s'intendent in limbara...
Poi non restat anima peruna:
restas tue, su palcu e-i sa luna!

Est fatzile retzire su cunsensu
de un'istriminzida "Rosa mìstica"
ue fintzas su rutu est cos'artìstica
e pari pari si betant s'intzensu.
Su pobulu però no est propensu
de poetare in giae futurìstica.
Mi meraviglio de carchi giuria
ch'avallat cuss'abortu 'e poesia!

Pasche puru novellos "Leopardos"
in custa tua riserva de catza,
ma lassa seberare a sa piatza
sa poesia chi cherent sos sardos;
so chi pro te sun poetas bastardos,
pro issa sun poetas de ratza!
Sovrana est sa piatza in fund'in fundu,
non ses tue s'imbìligu 'e su mundu.

Condividi post
Repost0
28 agosto 2014 4 28 /08 /agosto /2014 12:32

Onz'annu pro sos mortos est usàntzia

de fagher s'imbisita in tzimitoriu

onz'unu deet aer sa criantzia,

onz'unu deet aer su degòriu.

E gai puntuale in custa die

de custa pibiosa e trist'ammenta,

deo puru b'ando e addronno asie

sa lastra de granitu a tia Larenta.

Ocannu m'est sutzessa un'arriscada...

Apenas acontzadu s'intiazu

(Madonna) si bi pesso, it'assalciada!

Ma poi leei animu e corazu.

Su fatu est custu; devides ischire

chi fit gia s'ora de sa tancadura

e calmu aviadu pro ch'essire

daio s'oju a carchi sepurtura.

"Innoghe drommit nobile marchesu

signore de Rovigu e de Bellunu,

ardimentosu eroe, mai arresu,

mortu s'11 maju 'e su 31."

S'istemma, una corona pro cugutu...

...suta una rughe fata 'e lampadinas,

tres matules de rosas, list'e lutu,

candelas lampaneddas, ses lantinas.

Tumba ben'azecada... de signore!

Acultzu b'at un'atera tumbita

abbandonada, manc'unu fiore

e pro sinzale solu una rughita.

Subra sa rughe, apenas si legiat:

"Palasole Umbrosu - mundadore."

Bidende-la, ite pena mi faghiat,

cust'est mortu e manc'unu lugore!

E cust'est bida! Mi marteddaiat...

chie tantos bantos e chie suore!

E custu disgrasciadu, lu creiat,

in cuddu mundu puru pedidore?

Intantu tra ramuzos de penseri

mesanote tocheit legend'atitos

e gia restei intro prejoneri,

mortu 'e timòria tra sos muculitos.

Però ite che miro dae atesu?

Duas umbras benner a sa parte mia...

chi mi pedei: - no apo cumpresu...

drommo, ischidu o est fantasia?

Ma cale fantasia! fit su marchesi,

a cilindru, bajocu cun cabbanu;

issegus, une bestid'a furesi,

a fragu malu e cun s'iscoba in manu.

E cussu est ti' Umbrosu paru paru...

su chi fateit bida mundadora.

In custu fatu deo non bidei giaru,

sun mortos e recuint a cust'ora?

Podiant esser guasi a unu prammu,

chi su marchesu s'arreeit de botu,

si bortat pianu pianu, calmu calmu,

nende a ti' Umbrosu: "Giovinotu!

Nademi bois si, vile mortorzu,

chin cale atza azis interradu

abbirgonzende me, cun bostru corzu

acurtzu a mie chi so blasonadu!

Classe e zenia andat rispetada

ma bois brinchezis sotziu e comunarzu:

s'ispoza gia cheriat carrarzada

ma interrada in su muntonarzu!

Agguantare non lu poto in dossu

su bostru pudidosu bighinadu

faghide mediu de chircare fossu

tra zente bostra, tra su bostru gradu."

"Signor marchesu, no est gulpa mia,

deo non bos daia custu tortu;

muzere mia a fatu fizilia,

ite podia fagher si so mortu?

Si fio biu bos faghia cuntentu,

aia chiliradu sultim'ossu

e propriu como mi, in su mamentu

tramunaio in àteru fossu."

"E tando ite isetas castigadu,

chi s'ira mia isorvat sa cussèntzia?

Si non fio istadu tituladu,

aio gia mustradu violèntzia!"

"Faghe-mi l'ider custa violentzia...

Marchè a l'ischis chi m'as iscociadu,

si m'inaspris e perdo sa passentzia,

m'ismentigo chi so mort'e faladu!

Ma chie crees d'esser... unu deus?

Innoghe, l'ischis chi semus chepare?

Mortu ses tue e deo, male e peus;

totu semus mantessi tale e cale."

"Porcu ischifosu! Prite a cara inghisa

paragonas a mie ch'apei nadales

de nobilia nodida e pretzisa

de nd'aer imbidia printzipes reales?"

"Cale Nadale, Pasca, Epifania!

In conca ficadi-lu chen'apellu

ca ses balu malaid'e barrosia.

A l'ischis it'est morte? unu livellu.

Res e zuighes, omines de seru,

passende giaga de ultim'afrontu

perdent bida cun nome chen'isperu;

no ti las fatu balu custu contu?

Pone-mi mente, sessa custos frios,

suporta, lass'istare non t'importe'.

Sas bufonadas las faghent sos bios,

nois semus sàbios... terachias de morte!

Antonio Altana

48 min

'A livella de Toto' bortada in loguderesu (altana)

Onz'annu pro sos mortos est usàntzia
de fagher s'imbisita in tzimitoriu
onz'unu deet aer sa criantzia,
onz'unu deet aer su degòriu.

E gai puntuale in custa die
de custa pibiosa e trist'ammenta,
deo puru b'ando e addronno asie
sa lastra de granitu a tia Larenta.

Ocannu m'est sutzessa un'arriscada...
Apenas acontzadu s'intiazu
(Madonna) si bi pesso, it'assalciada!
Ma poi leei animu e corazu.

Su fatu est custu; devides ischire
chi fit gia s'ora de sa tancadura
e calmu aviadu pro ch'essire
daio s'oju a carchi sepurtura.

"Innoghe drommit nobile marchesu
signore de Rovigu e de Bellunu,
ardimentosu eroe, mai arresu,
mortu s'11 maju 'e su 31."

S'istemma, una corona pro cugutu...
...suta una rughe fata 'e lampadinas,
tres matules de rosas, list'e lutu,
candelas lampaneddas, ses lantinas.

Tumba ben'azecada... de signore!
Acultzu b'at un'atera tumbita
abbandonada, manc'unu fiore
e pro sinzale solu una rughita.

Subra sa rughe, apenas si legiat:
"Palasole Umbrosu - mundadore."
Bidende-la, ite pena mi faghiat,
cust'est mortu e manc'unu lugore!

E cust'est bida! Mi marteddaiat...
chie tantos bantos e chie suore!
E custu disgrasciadu, lu creiat,
in cuddu mundu puru pedidore?

Intantu tra ramuzos de penseri
mesanote tocheit legend'atitos
e gia restei intro prejoneri,
mortu 'e timòria tra sos muculitos.

Però ite che miro dae atesu?
Duas umbras benner a sa parte mia...
chi mi pedei: - no apo cumpresu...
drommo, ischidu o est fantasia?

Ma cale fantasia! fit su marchesi,
a cilindru, bajocu cun cabbanu;
issegus, une bestid'a furesi,
a fragu malu e cun s'iscoba in manu.

E cussu est ti' Umbrosu paru paru...
su chi fateit bida mundadora.
In custu fatu deo non bidei giaru,
sun mortos e recuint a cust'ora?

Podiant esser guasi a unu prammu,
chi su marchesu s'arreeit de botu,
si bortat pianu pianu, calmu calmu,
nende a ti' Umbrosu: "Giovinotu!

Nademi bois si, vile mortorzu,
chin cale atza azis interradu
abbirgonzende me, cun bostru corzu
acurtzu a mie chi so blasonadu!

Classe e zenia andat rispetada
ma bois brinchezis sotziu e comunarzu:
s'ispoza gia cheriat carrarzada
ma interrada in su muntonarzu!

Agguantare non lu poto in dossu
su bostru pudidosu bighinadu
faghide mediu de chircare fossu
tra zente bostra, tra su bostru gradu."

"Signor marchesu, no est gulpa mia,
deo non bos daia custu tortu;
muzere mia a fatu fizilia,
ite podia fagher si so mortu?

Si fio biu bos faghia cuntentu,
aia chiliradu sultim'ossu
e propriu como mi, in su mamentu
tramunaio in àteru fossu."

"E tando ite isetas castigadu,
chi s'ira mia isorvat sa cussèntzia?
Si non fio istadu tituladu,
aio gia mustradu violèntzia!"

"Faghe-mi l'ider custa violentzia...
Marchè a l'ischis chi m'as iscociadu,
si m'inaspris e perdo sa passentzia,
m'ismentigo chi so mort'e faladu!

Ma chie crees d'esser... unu deus?
Innoghe, l'ischis chi semus chepare?
Mortu ses tue e deo, male e peus;
totu semus mantessi tale e cale."

"Porcu ischifosu! Prite a cara inghisa
paragonas a mie ch'apei nadales
de nobilia nodida e pretzisa
de nd'aer imbidia printzipes reales?"

"Cale Nadale, Pasca, Epifania!
In conca ficadi-lu chen'apellu
ca ses balu malaid'e barrosia.
A l'ischis it'est morte? unu livellu.

Res e zuighes, omines de seru,
passende giaga de ultim'afrontu
perdent bida cun nome chen'isperu;
no ti las fatu balu custu contu?

Pone-mi mente, sessa custos frios,
suporta, lass'istare non t'importe'.
Sas bufonadas las faghent sos bios,
nois semus sàbios... terachias de morte!

48 min

'A livella de Toto' bortada in loguderesu (altana)

Onz'annu pro sos mortos est usàntzia
de fagher s'imbisita in tzimitoriu
onz'unu deet aer sa criantzia,
onz'unu deet aer su degòriu.

E gai puntuale in custa die
de custa pibiosa e trist'ammenta,
deo puru b'ando e addronno asie
sa lastra de granitu a tia Larenta.

Ocannu m'est sutzessa un'arriscada...
Apenas acontzadu s'intiazu
(Madonna) si bi pesso, it'assalciada!
Ma poi leei animu e corazu.

Su fatu est custu; devides ischire
chi fit gia s'ora de sa tancadura
e calmu aviadu pro ch'essire
daio s'oju a carchi sepurtura.

"Innoghe drommit nobile marchesu
signore de Rovigu e de Bellunu,
ardimentosu eroe, mai arresu,
mortu s'11 maju 'e su 31."

S'istemma, una corona pro cugutu...
...suta una rughe fata 'e lampadinas,
tres matules de rosas, list'e lutu,
candelas lampaneddas, ses lantinas.

Tumba ben'azecada... de signore!
Acultzu b'at un'atera tumbita
abbandonada, manc'unu fiore
e pro sinzale solu una rughita.

Subra sa rughe, apenas si legiat:
"Palasole Umbrosu - mundadore."
Bidende-la, ite pena mi faghiat,
cust'est mortu e manc'unu lugore!

E cust'est bida! Mi marteddaiat...
chie tantos bantos e chie suore!
E custu disgrasciadu, lu creiat,
in cuddu mundu puru pedidore?

Intantu tra ramuzos de penseri
mesanote tocheit legend'atitos
e gia restei intro prejoneri,
mortu 'e timòria tra sos muculitos.

Però ite che miro dae atesu?
Duas umbras benner a sa parte mia...
chi mi pedei: - no apo cumpresu...
drommo, ischidu o est fantasia?

Ma cale fantasia! fit su marchesi,
a cilindru, bajocu cun cabbanu;
issegus, une bestid'a furesi,
a fragu malu e cun s'iscoba in manu.

E cussu est ti' Umbrosu paru paru...
su chi fateit bida mundadora.
In custu fatu deo non bidei giaru,
sun mortos e recuint a cust'ora?

Podiant esser guasi a unu prammu,
chi su marchesu s'arreeit de botu,
si bortat pianu pianu, calmu calmu,
nende a ti' Umbrosu: "Giovinotu!

Nademi bois si, vile mortorzu,
chin cale atza azis interradu
abbirgonzende me, cun bostru corzu
acurtzu a mie chi so blasonadu!

Classe e zenia andat rispetada
ma bois brinchezis sotziu e comunarzu:
s'ispoza gia cheriat carrarzada
ma interrada in su muntonarzu!

Agguantare non lu poto in dossu
su bostru pudidosu bighinadu
faghide mediu de chircare fossu
tra zente bostra, tra su bostru gradu."

"Signor marchesu, no est gulpa mia,
deo non bos daia custu tortu;
muzere mia a fatu fizilia,
ite podia fagher si so mortu?

Si fio biu bos faghia cuntentu,
aia chiliradu sultim'ossu
e propriu como mi, in su mamentu
tramunaio in àteru fossu."

"E tando ite isetas castigadu,
chi s'ira mia isorvat sa cussèntzia?
Si non fio istadu tituladu,
aio gia mustradu violèntzia!"

"Faghe-mi l'ider custa violentzia...
Marchè a l'ischis chi m'as iscociadu,
si m'inaspris e perdo sa passentzia,
m'ismentigo chi so mort'e faladu!

Ma chie crees d'esser... unu deus?
Innoghe, l'ischis chi semus chepare?
Mortu ses tue e deo, male e peus;
totu semus mantessi tale e cale."

"Porcu ischifosu! Prite a cara inghisa
paragonas a mie ch'apei nadales
de nobilia nodida e pretzisa
de nd'aer imbidia printzipes reales?"

"Cale Nadale, Pasca, Epifania!
In conca ficadi-lu chen'apellu
ca ses balu malaid'e barrosia.
A l'ischis it'est morte? unu livellu.

Res e zuighes, omines de seru,
passende giaga de ultim'afrontu
perdent bida cun nome chen'isperu;
no ti las fatu balu custu contu?

Pone-mi mente, sessa custos frios,
suporta, lass'istare non t'importe'.
Sas bufonadas las faghent sos bios,
nois semus sàbios... terachias de morte!

Condividi post
Repost0
28 agosto 2014 4 28 /08 /agosto /2014 00:10

Puppioni …

No riscìsi eu a sapè
di cristàddi, cali rissòli
ti lachèsi a’ li bràcci
di la mè’ miràta ! …

di lù disìciu
a’ la bibbènna
chena trincià chèvi di sintìtu
stèsini di la nòtti
li nòstri fiùri …
candu sciacciàani
puppiòni di bàsghj;
mèntri affagnàti
e di sudòr’infusi
c’impànaìami illa rèna.

A pàru ribuddìa
lu sciòru…
in cadènzia
di li còri
in ùn tacchèddu
chjubbàti;
e i’ lu sugghì
a làbbri
la dulciùra scugniàta
lacàami
a disinfàdu
di stèlli
l’àmina di li bràmi sgluriàta…
acchindulata in veli
d’ elmusura.

Acini …

Non seppi mai
dei cristalli, il riverbero
che ti adagiò sulle braccia
del mio sguardo ! …

del desiderio
alla sua vendemmia
senza frangere zolle di ragione
furono della notte
le nostre immagini …
quando pigiavano
acini di baci;
mentre uniti
madidi di sudore
c’impanavamo sulla sabbia.

Reciproco ribolliva
Il godere…
nel ritmo
dei cuori
pulsanti
all’unisono;
e nel sorbire
alle labbra
la spremuta dolcezza
lasciavamo
alla discrezione
delle stelle
l’anima delle brame appagate …
avvolta nei veli
del sublime.

Gigi Angeli (26.01.2014)
2° premio “sez. Poesie d’Amore” XV° Premio di Poesia Benvenuto Lobina 2014 – Villanova Tulo

Condividi post
Repost0
24 agosto 2014 7 24 /08 /agosto /2014 18:50


De sa terra s’alenu
bintrat in pettus meu
e de sa vida intendo su murmuttu.
E in su coro prenu
m’intendo de recreu,
ca su sutzu assaboro de su fruttu
chi su tempus m’offerit
cand’ ‘e s’incras m’abberit
sa gianna ube mi bàntzigat s’ammuttu
de sa ‘oghe ‘e s’ispera
torrandem’intro lùghida e liera.

E lampizos mi ferin
in sos ojos transidos,
cun lughes in colore de s’ammentu
de bisos chi cunferin
sustentu a sos sentidos,
disizosos de currer cara a bentu
in anderas antigas,
chircande sas istigas
de sas muttas de gosu e ausentu,
chi travigare ancora
dia cherrer innanti ‘e s’ultim’ora.

A bolare mi peso,
cun alas incanidas,
subra sas baddes mias e sos rios.
E a su chelu arreso
custas cambas frunidas
de gosos e de pérdidos appios
nàschidos in sa mente,
appagada e dolente,
prena de donzi duda e disaffios
chi sa vida m’intregat
cando sas dies pàsidas mi negat.

Giangavino Vasco

3 luglio 2014

1° Premio alla 23^ Edizione del “Prémiu ‘e Poesia Sarda Remundu Piras” – VILLANOVA MONTELEONE 2014

Condividi post
Repost0
23 agosto 2014 6 23 /08 /agosto /2014 11:47

Fintzas a la bincher (Samih Al Quasim)

Apo a perder, forsis sa zorronada,
comente lu cheres tue,
tep'esser fortzadu a bender bestimenta e tramata;
Apo a fagher, forsis, carradore de pedras;
su fachinu,
su contoneri
o s'oberaju in unu fraile;
forsis tep'esser fortzadu a chircare in muntonarzos
pro acatare unu ranu de manigu
o forsis apo a morrer nudu e famidu.
Mancari gai non m'apo a resinnare mai a tie,
inimigu de sole!
Ma apo a agguantare fintzas a s'ultimu gutiu
de samben in sas benas.
Tue mi dias poder furare s'ùltimu prammu de terra,
dias esser capatze de dare sas prejones
a sa giovana edade mia;
de brivare-mi de s'istrumentu de nonnu:
de sos frunimentos, trastos
e isterzos.
Dias esser capatze puru de dare fogu
a sas poesias mias e sos libros
e sa carre mia a sos canes.
Dias esser - coment'est beru - un'ammutu
in coro de sa bidda nostra,
o inimigu de sole!
Mancari gai, non m'apo a resinnare a tie mai
e, fintzas a s'ultimu gutiu
de saben in sas benas
apo a agguantare!...
M'asa a poder istudare sa lughe chi m'isciarit sa
note
e brivare-mi de unu basu de mamma;
sos pitzinnos bostros diant esser capatzes de
afeare su pobulu e a babbu meu;
calchi vigliacu de bois diat eserr capatze de
afaltzare s'istoria mia.
Mantessi tue dias poder brivare fizos mios
de una beste bona;
capatze de coglionare
a caragota
sos amigos mios,
ponner in rughe sas dies in bididas de umiliu,
o inimigu de sole!
Mancari gai, non m'apo a resinnare a tie mai
e, fintzas a s'ultimu gutiu de samben in sas benas
apo a agguantare!...
O nemico del sole!
In su portu bido infiocaduras,
sinzales de allegria;
intendo boghes cuntentas
e plausos ispantados
chi infogant de brama sas bulas;
e atesu bido una vela
ch'isfidat su bentu e sas undas
brichende cun fide s'arriscu!
Cust'est sa torrada de Ulisse
dae mares de s'ispèrdida.
Custa est torrada de sole,
de un'amine disteradu!...
Pro sos ojos suos e pro s'amada terra
giuro de non mi resinnare a tie mai
fintzas a s'ultimu gutiu de samben in sas benas,
ap'agguantare,
ap'agguantare,
ap'agguantare!...

Condividi post
Repost0
13 agosto 2014 3 13 /08 /agosto /2014 10:28

Su coro indeosadu abberu, iscàsciat(1)
chirchende chena pasu sa diosa.(2)
Issa l’apporrit sas laras de rosa
e issu puru de su ch’hat l’aggràsciat.(3)

Ma calchi ‘olta su... furru s’isfàsciat
e si nde morit chena... fagher cosa.
Tando bi cheret manu carignosa
a bider si sa... fache(4) torra s’àsciat...

Cudda acchicca(5) su fogu a mori-istuda...
Issu nd’’essit: “t’appago su disizu,
chi non ses morighende(6)... gioga(7) molta”.

E issa, asciutta-asciutta(8): “so in duda(9)
chi toccat de sighire su... manizu
pro non si... morrer un’àtera ‘olta!”

Condividi post
Repost0