Pinzelladas de coro, raru grabbu,
prellas infiocadas in coraddu. Altana
S'ultim'adiu est s'amore,
che una manu chi leat s'ultima foza.
Deo cheria acabbare in te che segundu respiru.
T'ischirriei pro sa morte mia;
e si la chitit coment'esseret anima.
Ultim'adiu est su asu tou.
Aia cumpresu in un'atimu
chi tale asu
mi aiat bochidu.
Alda Merini
Dae s'anima innamorada.
Pesso ch'ispera de sa poesia
faeddet issa pro sos sardos coros,
e creo restet tra sardos tesoros,
fadadu pinzu de pregadoria.
Ca brama e bolos de sa fantasia
an segadu cadena a cussos moros
pro torrare sa lughe a un'istella
ch'at isciaridu su torru a Rossella.
Altana
Bola penseri (Giovanni Pira)
Bola penseri! B'ola! non ti cues
Bola che ae! Supera su chelu.
O sas alas isparghe che anghelu,
e bola pius artu de sas nues.
Bola, non timas, in su mare apertu,
atraessalu totu chin coraggiu
poi prosighi su tou viaggiu,
buscos e campos, totu su desertu.
Montagnas e distesas de arena
atraessalas che su pesamentu.
Firma-di solu s'intendes lamentu
de carc'anim'in ansi'e in pena.
E si bides domeddas e cuiles,
chin carchi moro armadu a sentinella,
firmadi ca in cue b'est Rossella
incadenada da omines viles.
Cando bides a issa, tando pasa,
non timas sentinellas ne iscortas,
l'afranzas, la carinnas, la cunfortas,
e totu sas notitzias li dasa.
Narali ch'in sa patria isolana,
babb'e mama pro issa sun afrantos,
preghend'a Deus chin totu sos Santos
pro chi torret a domo bia e sana.
Narali chi in totu sas cresiàs
e campos isportivos, sos atletas,
ballerinos, cantantes e poetas
an pregadu e contadu poesias.
Chi dae Tortolì a s'Alighera,
da Teulada a Casteddu sardu
e totugantu su populu sardu
no at pro issa perdidu s'ispera.
Bola penseri! Cumpri sa promissa,
Chirc'a Rossella, daeli consolu.
Cando torras però, non torres solu,
bae penseri.... e torra chin issa.
"A bolu"
Custa isteit imbiada a su cuncursu de
poesia de Ossi
Groddada politica
Bator otavas, tiu Anton'Andrì,
cheren pro impanare chin sustantzia
unu tem'atuale e braman si
chi b'apat oz'e sale in abbundantzia.
Ma sun tres dies chi detzido e mi,
pius ispelcio, pius b'at mancantzia,
chei sos bilancios nostros regonales
chi ammuntonan depidu a puales.
Solu chi cussos l'ana imbusciacadu
dae restos de compora politica,
e non solu no l'an documentadu
ma ti risponden azu a donzi critica.
Tale, giunta latziale ch'at furadu
a zent'arressa e a paralitica,
chena cussentzia ma cun vocasciones,
rebbotadu an cun porcos e matzones.
Tue puru Sardigna, tempus faghet
cun donzi cussizeri de s'arrocu,
fateis de proendas largh'imbrocu
a cale siat grodde s'annuraghet!
A bator barras, ca fit a iscrocu,
neis: "Sutzade prima chi si giaghet;
fatende ider sempre chi brigamus
ma chi non bidan su chi manigamus!".
S'afutin puru de sa matematica
cando si faghen su cont'annuale.
Ca cun sa Lombardia ch'apo a pratica,
cant'a nois afrancat uguale
pro pagare groddada diplomatica.
Gai, sos nostros mustran su giuale
de million'e mesu de persones
ma cun corros de deghe milliones.
Gai amus bidu Capelladu e Bossi,
Polverini Formiga chin Caldoro,
tinghendesi sa laddara cun s'oro.
"Chin sos intentos chi tenian fossi."
Comente nezis bois pro sos de Ossi
puru si fit pro modas e decoro.
Tand'isetamu sa ventura cria,
si s'abbila non ciochit un'istria.
Ti'Anton'Andrì, dademilu oe
cuddu chi nezis in su trintatrese:
"Tue ses de sa patria s'eroe
cando fidele a sa patria sese."
Ca oje su massaju in die noe
a cossumidu s'alanz'e su mese
ma custos, ca los amus post'in altu,
incunzas de austu an gia in Maltu.
S'idet intro sa rima su carignu
chepare a cuddu chi t'at fatu mannu,
e de ternura su pius altu iscannu
intreghende li ses cun dulche assignu.
Antoni
A Tie Mamma, po sos chent’annos.
Aguri a medas’annos.
di Tonino Fancello
Naschida dae tempus furistera
de milli benes e de cosas raras
basandet una luna d’oro in laras
po favoriret cussa caminera.
O fada chi m’has dadu custa luche
e nove meses m’has trazad’in sinu
intendo sas campanas de s’ostinu
chi sonan festas chin s’eterna ruche.
E rides galu cantas ca ses bia
tocas su chentenariu ch’est de oro
a nottas chi nde grinan armonia.
Su tempus in sa cara su decoro
lassat in donzi prica ch’est a ria
pintad’a sentimentu intro su coro.
Bandu acoradu pro mantenner sardu
nebid'in limba e in sos tzelembros,
coment'a dimustradu chin sos membros,
eroicu valore in donzi azardu.
Bandu pro chie cheret in labia
versos chi fatan sa mantessi rima,
isburrende s'istoria cun s'istima
chi sirigheit in terra nadia.
Bandu pro chie cheret faeddare
limba sutzada paris cun colostra,
acussorzada in donzi vena nostra;
chi deet solu natura modellare.
Altana
Limba sarda campadora
di Michele Podda
Die bona non t’as a bider mai
limba sarda istimada moribunda,
da continente est arribada un’unda
chi, tenta a tzugu, t’est ochinde jai,
prenèndeti sa buca est azumai
s’italianu, che una pedra tunda;
non bi campas pius abbisu meu,
morzende ti nde ses, non cherzat Deu!.
Ite bellesa su chistionare
a sa moda de donzi biddighedda
de donzi tzitadina, manna o dedda,
chi duas non bi nd’at a un’andare!
Si las cheres istrocher e brullare
tando donz’una pìgala e faedda,
totue issa t’alligrat su coro,
Gaddura, Campidanu o Logudoro.
A l’ischis ite narat calicunu?
“Sos sardos non si cumprenden a pare”!
Chi morzat e non torret a pesare
cumente est beru chi su sardu est unu!
Pro cussu non cherimus chi niunu
si ponzat limba noa a imbentare;
a chie cheret l’agatat totue,
si no bi la naramus deo e tue.
No! Non ti moris, ca non ti lassamus
a ti ghetare a terra s’inimigu,
cussu chi paret bellu che isprigu
non binchet, ca sas trassas li ogamus,
fronte a s’italianu li paramus
ponende su limbazu nostru antigu;
si podimus mantenner issu fora
tue torras in trassa, campadora.
(Segnalazione "Cuncambias 2009" S. Sperate)
Ho sceso, dandoti il braccio, almeno un milione di scale |
Apo faladu, dende-ti su bratzu, assumancu unu millione de iscalas. E como chi non che ses, est su boidu a donzi iscalina. Finas goi est istadu cultzu su longu biazu nostru. Su meu durat totora, ne pius mi selvin sos atopos, sos pernotamentos, sas trapulas, sos iscarenos (iscronnios) de chie creet chi sa realidade siat cussa chi s'idet. Apo faladu milliones de iscalas dende-ti su bratzu non proite chin bator ojos forsis s'idet de piusu. Chin tegus apo faladu sas iscalas proite ischia chi de nois duos sas solas beras pupias, pro cantu meda imbujadas, fin sas tuas.Altana |
Unu cuadru de natura, amenu,
chi paret bessat nuscu dae versu,
ponzend'in custu cantu, s'universu
cun briu sardu chi frimmat s'alenu. Altana
De sambene 'ischit su ruju
e nuscat de occasu
e de amore
su grogu leat
su sera 'e s’erva
appena messada a fenu
e m'ammentat sa lughe illuinante
de sa meliagra in beranu.
Nuscos de mare
at su biaittu
e sabor' 'e terra mia,
gosu mi dat e armonia,
comente a donzi recuida
cand'in s'aera suvruscio
fumentos de amenta,
armidda e romasinu.
Fortza mi dat su 'irde e siguresa
ca dae su ruju naschet
ch'est refrega e tribulia
e dae su grogu
chi faeddat a su coro
de ispera e de vida.
No, no lu timo s'ilgerru
si m'inghìrian colores
... comente in tzertas dies
su mare cando pàsidu
assimizat a su lagu.
Prima classificata nella sezione versi sciolti
al “Sant’Antoni de su o’u” di Mamoiada – Gennaio 2011
Nebidos sentimentos de poeta
chi pigat in altura cun sas fide,
e paret nende - sas manos unide,
e damu a Deus su chi Deus iseta'. altana
S’ANIMA (Ignatziu Porcheddu)
Da-e semper sos passos mi los gestit
sentza chi tenza modu ‘e mi l’opponner:
detzidit cando e comente los ponner
ca totu est lughe sua sa chi m’’estit.
Non la tocco! Non l’’ido!...La respiro
chin su respiru sou chi nos ligat
fintzas cando sa morte che la pigat
pro nos divider in s’ora ch’ispiro.
Non la connosco! Eppuru dipendo
da-e su cherrer sou…Non si fidat
a mi lassare solu e mi guidat
in intro de sas cosas chi cumprendo.
Mi cheret zustu, rispettosu e bonu
e cando non lu so mi pittuligat
su tantu chi mi bastat…Mi castigat
si su rancore non borto in perdonu.
Non drommit! No hat pasu! M’istat fissa
fintzas cando su sonnu in prenu leo
ca intr’’e issa vivende so jeo
e in intro de me vivende est issa.
Sa vida chi respiro e chi respirat
e chi serena a esser sempre aspiro,
a su mundu ‘e sa nàschida la ghiro
in s’ora ch’a su chelu la retirat.
Lu creo su chi naro? O son preguntas
a s’Eternu, divina veridade,
ch’est in sa punta de s’immensidade
vizilende e preghende a manos zuntas?
Cantas e cantas cosas mi pregonto
si puru de rispostas non so dinnu,
intantu, chin sa fide e chin s’impinnu,
su no ischire, serenu l’affronto.