Overblog
Segui questo blog Administration + Create my blog
22 marzo 2014 6 22 /03 /marzo /2014 13:32

1

Abrile abberit s'oju sonnigosu

isparghende sas tebias cantones;

abes, faghefarinas, culivones

a bolos intramados

mudan ordinzos in ballos pesados,

intro s'arcuparadu tou donosu.

2

Su caloreddu lenu, amenu gosu,

randinas subra nuscos e sabores,

montes e litos cun bios colores

istuzighend'amenu rusignolu

a notas de consolu

acoradas che mai, meravizosu.

3

Bogat ricamos su filighe umbrosu

suende pagos rajos chi sas fozas

l'ispibinan a tratos dae lozas

infiocadas de grogos lugores

tra piulos minores

a bicu abeltu pedit pibiosu.

4

In sa maghia; Lizu gloriosu

paret chi mandet basos a su balcu

increjuradu tra chelanu palcu

cun biaitos colores de su mundu

e respirat in tundu

alenu de timanza pius nuscosu.

5

Asi, bramas d'anzone gioghitosu

chi a perdidu mama, pro sa fua,

e como tropu oghes che-i sa sua

frenan isperas de aer ajudu,

ma colostrin'acudu

l'apagat poi s'ammentu paurosu.

6

Mese de sa pintura, geniosu,

cun tebios rajos solves sa eddia,

a frearzinu fritu, in allegria

mudas sos tunciu e pones ardores

in antigos sumores

lassende cudd'ammentu tediosu.

7

Mese de umana brama isperantzosu

zuighe tra murrunzu e armonia

ses a sos benidores lugh'e ghia

e cunfortu a sos giovanos amantes,

gioja pro tribagliantes,

tebiu apozu a su fritorosu.

8

Abrile mese pius amorosu,

eranu de rinaschida natura,

abberis oju a donzi criadura

chin su dulche risitu,

istrinas briu e paghe in donzi situ

e ingalenos dulches pro reposu.

Condividi post
Repost0
16 marzo 2014 7 16 /03 /marzo /2014 17:50

A su primu ispuntare de su die,
cando su chelu restat pius serenu,
cando su russignolu rie rie
allegru cantat in su litu amenu,
a mie tando s'apparet a mie,
chi fia de amargura totu pienu,
ninfa mi paret, humana no este,
zinta de rajos et lughe zeleste.

Mai figura dai Apelles pinta
podiat esser tantu vivamente:
a trizza isolta et de fiores zinta,
de varios colores trasparente,
comente essire da una nue finta
de notte in su teatru risplendente
bidimus calchi dea in form'humana,
siat Giunone, Venus o Diana.

Connoschesi s'amabile matrona
a su trattu divinu esser diosa,
pariat una musa d’Elicona,
Urania cantende deleittosa;
nesit: «Ajosu a mie suave sona,
te' sa lira sonante armoniosa
chi su matessi Apollo soberanu
non si disdignat de portar'in manu».

Custa fit a finissimu trabagliu
de marsiliu et d'ebanu formada,
giogu de madrepellas tot'a intagliu
in sas doradas cordas pius brigliàda,
ma in tantos primores pius abbagliu
fìt sa manu de Urania chi l'hat dada;
et s'est sa lira in se gai pressiosa
risaltat pius in manos de una diosa.

A su ider d'Urania s'ermosura
cun s'amabile tratt'et cortesia
disapparit de mente ogni tristura,
torrat su coro a s'antiga allegria,
torrat su briu et fuit sa paura,
si ravvivat s'allegra fantasia
pro zelebrare cun allegru cantu
ninfa chi a sas musas piaghet tantu.

Tando cantesi de custa manera
allegramente pesende sa oghe.
M'iscultat sa marittima rivera
de Sardigna, ca Urania est inoghe,
Giove toccante in sa zelest'isfera
mi cumandat chi ria, cante et gioghe
cun sa corona et fiores in testa
et fatta pro Elisa pomp'et festa.

Pro Elisa ch'est rara in sa marina,
tormentu de sos coros et fiama,
bella che rosa in mesu de s'ispina
ermosa fìza d'un'ermosa mama,
honesta che Penelope divina,
in s'historia grega honor'et fama
chi paret esser tirada a pinzellu,
anima bella ind'unu corpus bellu!

Cando naschesit custa verginella
sas deas disputesint inter pare
però pius de totu Venus bella;
chi fìt sua cheriat affìrmare
nende: «Si custa brillat che una istella,
chi cun sa vista faghet incantare,
bellas deas, tenide passienzia,
si brillat che una istella est cosa mia.

S'hat coll'et pettus de fin'alabastru
et si l'ident sas venas che violetta,
trabagliu raru de su mezus mastru,
maraviglias de s'arte pius perfetta,
non si antet in chelu nisciun'astru
ne soles, ne istellas nen planeta
chi l'hapat sos primores influidu
prit'est opera mia et de Cupidu.

S'in cara est rubicunda et delicada
chi alanzat ogni rosa et ogni fiore,
si in sas massiddas sa rosa incarnada
confundet cun sos lizos su candore,
si girat amorosa una mirada
paret chi siat su matess’amore,
ermosas deas, bos pedo perdonu,
si binchet a sa rosa est meu su donu.

In sas laras vermiglias et grassiosas,
chi parent de zinabru americanu,
non sunt laras ca sunt duas rosas
friscas, amenas in continu eranu:
si causant imbidia a sas diosas,
prite d'unu colore sobrumanu,
bellas deas, tenide passienzia,
s'est rosa o s'est zinabru est cosa mia».

Minerva indispettida a sa presenzia
de sa superba Venus tant'offesa,
nesit sa dea de sa sapienzia:
«Tue l'has dad'in donu sa bellesa,
sa bellesa non tenet sussistenzia,
su tempus la destruit cun fieresa:
durat in birdes annos et minore
ma de pustis s'allizat che unu fiore.

Eo in belles'esterna non mi paro
ch'est donu meda fragile et mortale,
eo sa sapienzia l'imparo,
ornamentu de s'anim'immortale,
eo sas artes nobiles amparo,
sa sienzia est arte liberale;
Venus bella, no intres in porfia,
pius l'hapo dad'eo pro essere mia.

Da' me fìnesa de intendimentu
vantat cun d'un'ispiritu brillante,
da' me un'ammirabile talentu
ch'apprendet ogni cosa ind'un'istante;
discursu in sos faeddos sempr'attentu,
senza nd'iscappar'unu dissonante,
briu, talentu, trattu, cortesia;
Venus, perdona, tot'est cosa mia.

Bàntadi chi l'has dadu s'ermosura,
cun custa, Venus bella, ti consola,
ma si legget o format iscriptura
lu devet a sa mia illustr'iscola,
et s'in seda disignat sa figura
d'unu buscu et d'un'ae rara et sola,
si reccamat. si legget o s'iscrie',
Venus bella, non devet nient'a tie».

Mentres cantâna sos donos issoro
sas deas ch'a Elisa hant cumpartidu
toccao sos sonantes filos de oro
de sa tinnula lira cun su didu;
miro a Elisa et pius m'innamoro,
ch'hat bellesa et talentu impar'unidu,
gai de tantas grassias risplendente
triunfat ogni coro et ogni mente.

Ma sa bellesa est de unu fort'incantu
ca est de Venus donu singulare,
sos donos de Minerva aterettantu
l'arricchint de pius forza pro abbigliare
et eo estru ne versos hapo cantu .
issa meritat pro la zelebrare;
caglio pro cussu et lasso de atturdidu
sa lira ind'unu pinu altu et fozidu.

Condividi post
Repost0
16 marzo 2014 7 16 /03 /marzo /2014 17:24

Dae su primu istante

1.
Dae su primu istante
chi deo pro accasu ti miresi,
fattu luego amante
serviredi costante proponzesi;
fattu luego amante
proponzesi serviredi costante.

2.
Sempre pensende in te
isto dies e nottes, bella dea.
E non bi hat in me,
idolu meu, cre', atter'idea;
e non bi hat in me,
idolu meu, atter'idea, cre'.

3.
Dae cando in turmentu
passo su tempus tristu e affannosu,
pius unu momentu
su coro no hat tentu de reposu;
pius unu momentu
su coro de reposu no hat tentu.

4.
Si poteren sos muros
de s'apposentu meu faeddare,
ancora chi sun duros,
affettos puros dian relatare;
ancora chi sun duros
dian relatare affettos puros.

5.
Dìana narrer tantu
chi s'affannan pro te sos ojos mios,
chi dae intantu intantu
de lagrimas e piantu forman rios;
chi dae intantu intantu
forman rios de lagrimas, e piantu.

6.
Tue ses su tesoro,
tue ses su bene meu, e mia vida,
a tie solu adoro,
a tie tenzo in su coro imprimida;
a tie solu adoro,
a tie tenzo imprimida in su coro.

7.
Pro te graziosa Elena
supporto tanta pena, e tantu istragu,
appenadinde appena,
sa cadena allezzeri calchi pagu;
appenadinde appena,
calchi pagu allezzeri sa cadena.

8.
Non superba ed altiva,
non ti mustres no, bella, disiguale:
si cheres ch’ ‘eo biva
mustradi cumpassiva e liberale;
si cheres ch’ ‘eo biva
mustradi liberale e cumpassiva.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

1.
Sos chi feminas chircades
it'est femina no ischides,
su dannu 'ostru faghides
sos chi feminas amades.

2.
Sa femin'est in sustanzia
unu cumpost’ ‘e ingannos,
caus’ ‘e totu sos dannos,
mostru totu in arroganzia,
iscola de petulanzia,
zentru de malignidade.

3.
Arpia in sos pensamentos,
musca de summa molestia,
incorreggibile bestia,
coccodrillu in sos intentos,
frina chi movet sos bentos
de totu sas tempestades.

4.
Basiliscu in su mirare,
rana de vele piena,
de s'altu mare sirena
chi bocchit in su cantare,
furia fatta a ingannare
sas bellas simpiizidades.

5.
Est pudda in sa secretesa,
martinicca in sas assiones,
mare de confusiones,
cristall'in sa fortalesa,
rundine in sa lezeresa,
paone in sas vanidades.

6.
Est funtana de ogni male,
seminariu de ogni vissiu,
iscogliu de precipissiu
e veru puttu infernale,
inimiga capitale
d'onestas proprietades.

7.
Issa est debile de testa
e de geniu istravagante,
de anim'est incostante,
de naturale molesta,
in sos trattos pagu onesta
pront'in sas curiosidades.

8.
Issa est peste, famen, fogu
chi desolat ogni terra,
est acuta lanza in terra
chi destruit ogni logu,
cun sa limba sua a giogu
perturbat comunidades.

9.
Bona no bi nd'hat peruna,
anim'est insupportabile,
animale insazziabile
variabile che luna;
che roda de sa fortuna
mustrat tantas variedades.

10.
Cantas aes hat in s'aera,
cantas hat in su mare renas,
cantos tuddos in sas 'enas
hat s'erv'in sa primavera,
cantos pilos ogni fera
sa femin'hat malidades.

11.
Siat padrona o teracca,
o cojuada o 'ajana,
bestat seda o 'estat lana
de carveddos iss'est fiacca.
Custa est bova, cudd'est macca,
totu sun iniquitades.

12.
O sian bellas o feas,
sian poveras o riccas,
sian mannas o piticcas
totu han malas ideas,
che Dalilas filisteas
sun pien’ ‘e falsidades.

13.
S'est bajana est su zilissiu
de su babb'e de sa mama,
rustica siat o dama
totu sun senza giudissiu,
meda amantes de su vissiu,
de jogos e libertades.

14.
S'est cojuada, pro sa moda
d'immodestas inglesinas,
pellones e cappellinas
e de munneddas cun roda,
cheren un'intera doda
de biddas e de zittades.

15.
S'est battia est vissiosa,
indiscreta e attrivida.
Mesu macca e presumida
in dogni trattu modosa,
devota e religiosa
de terrenas amistades.

16.
S'est mundana est perdissione,
s'est devota est male e peus,
pro chi servin fin'a Deus
cun fìngida devossione
e in ogni condissione
tenen malas voluntades.

17.
S'est pizzinna no hat carveddu,
giovan'est ammacchiada,
bezza est istemperada
in modu, trattu e faeddu,
ma sa limba che bulteddu
hat in totu sas edades.

18.
Unu chi femina leat
pro teracca o pro padrona
cun sas furias de Bellona
continuamente peleat,
peus d'issa non nd'ideat
s'inferr'in sas calidades.

19.
Attenzione, giovaneddos
chi chircades cojuare,
si non cherides errare
non bos incantet aneddos,
firmade bene in carveddos
ca, si no, bos ingannades.

20.
Si no hazis patrimoniu
pro suffrire a tantu gastu
chi cheret su grande fastu
de s'attuale matrimoniu,
cun d'unu veru dimoniu
bois bos accumpagnades.

21.
Preguntade sos cojuados
si no creides a mie:
cantu suffrin nott'e die,
miseros isventurados,
pro s'esser accumpagnados
cun tales bestialidades.

22.
Cantos cantos nde 'idimus
cun sa mesa luna in testa,
ahi, chi muzere onesta
si che nd'hapat no ischimus!
Solu bene connoschimus
chi Santu Lucca hat cunfrades.

23.
Cando sa femina est ricca,
sa chi s'hada pro muzere,
cheret de tot'esser mere,
assoluta signoricca
e che ignominosa ficca
sempr'in ojos la portades.

24.
Cando sa femina est bella,
cudda chi tenides como,
bois tenides in domo
una infausta istella,
ca che santu in sa capella
cortiggiada l'incontrades.

25.
Si est povera ed est brutta
sa chi leades pro isposa,
ahi ite vida penosa
passades cun tale frutta!
In domo manc'un'iscutta
de paghe isperimentades.

26.
Ognun'est tantu maligna
e de tale inclinassione
chi punghen ch'iscorpione
in terra firma, o Sardigna,
funesta mortale insigna
de ziviles sozziedades.

27.
Sas chi paren educadas
sun bellas esternamente,
ma a s'internu che serpente
sun de velen'impastadas,
imprudentes isfacciadas
cun bois si las trattades.

28.
Sa femina in apparenzia
est sepulcru imbiancadu,
de fora bene adornadu
e bella ancora in presenzia,
però brutta pestilenzia
intro totu l'agattades.

29.
Osservade, si cherides,
cando s'omine est bajanu,
sempr'allegru sempr'uffanu
die e notte lu ‘idides,
ma seriu lu connoschides
si cojuadu l'osservades.

30.
Comente no est seriu
su poveru cojuadu,
si sempre vivet ligadu
in orrendu contiveriu,
senza tenner refrigeriu
mancu in sas calamidades?

31.
Cussu sì ch'est cosa grae;
portare muzere a pala,
massimu si tenet ala
d'esser de domo sa jae;
oh Deus! e cale trae
pesantissima tirades!

32.
Sa femina est su retaulu
de sa morte e de s'inferru,
pro chi tenet in s'internu
sas trassas de su diaulu.
E la giamat Santu Paulu
zentru d'infelizzidades.

33.
Sos Battistas istestados,
sos ingannados Sansones,
sos perdidos Salamones,
sos Zuseppes arrestados
sun effettos causados
da tales bruttas deidades.

34.
Ogni femina est imbrogliu
e de s'omine ruina,
de comunes males mina
e de s'innozzenzia iscogliu,
feu e diabolicu fogliu
ch'imparan bruttalidades.

35.
Pro si poder cojuare
bessini foras de tinu,
pro cussu sa testa e sinu
procuran de s'adornare,
tentende gasie isforzare
s'omin'a carnalidades.

36.
Pro cussu tantu isfrenadas
curren a festas e ballos,
pro cussu che pappagallos
faeddan che ispiridadas,
pro cussu tant'affannadas
viven in penalidades.

37.
Ahi! disgrassiadu cuddu
chi de casacca e cabbanu
a issas intrat in manu:
mi l'ispilini che puddu,
in dossu pius unu tuddu
de pilu non l'incontrades.

38.
Sun ambisuas famidas
chi penetran fin'a s'ossu,
piberas chi cun su mossu
faghen mortales feridas,
inimigas d'ogni vida,
amigas d’avversidades

39.
In s’istiu e in s’ierru
transas han de su mazzone,
postas in suggessione
segan a rabbia su ferru,
in libertade o inserru
sempre malas las proades.

40.
Sa prima Eva in sa frutta
perdesit su prim'Adamu,
ei sas fizas cun s'amu
a bois piscan che trutta;
senza rimediu est sa rutta
si de issas bos fidades.

41.
Cantu movet in su mundu
de disgrassias e angustias,
de discordias e porfìas
su infernale profundu,
totu bessit dai fundu
de tales mostrosidades.

42.
Femin'in limba materna
esca sonat de lussuria,
monstr'e infernale furia
indizze de morte eterna,
niedda e brutta lanterna,
accia de mortalidades.

43.
Sa superbia la confortat,
sa vanidade l'azzegat,
sa molestia l'arrennegat,
s'invidia la trasportat,
e sa bellesa la portat
a sas sensualidades.

44.
Ogni femina est in fine
inferru, morte e peccadu,
in sa chi ben'annidadu
s incontrat ogni macchine,
senza chi mai decline'
dae sas bruttalidades.

45.
Tantu connosco in cunsenzia
e tantu devo cantare,
e si cherides proare
cun pius giar'isperienzia,
remitto a sa evidenzia
custas mias veridades.

46.
Si totu su ch'hapo nadu
algunu ch'est falsu narat,
esser cussu si declarat
unu veru effeminadu,
pro chi cant'hapo cantadu
sun veras realidades.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

S'Abe

Cantende in sa furrayza m'istaia
unu sero chi andaiat aerasitta;
falada a terra nde fit' sa labia,
sa saba tebiedda, e quasi fritta:
benit un'abe a sa dulcura, o sia'
sa mala sorte sua chi l'at gitta.
Abe, -li nesi-, dae saba attesu.

Issa,lende su 'olu bolesit alta,
e cando pensaia chi fit ritirada
accolla a bentu in puppa, e ala ispalta,
a murmuttu a murmutu chi fi' torrada
Bolat et torrat,però no s'appalta'
dae sa labia,ch'anzis s'accostada:
tantu e tantu s'accostat, chi basat
s'oru de sa labia,inue si pasat.

Sende pasada, lestra si nde pesa'
mustrende chi teniat grande paura;
bolat e torrat cun pius lestresa,
appende infustu dente in sa dulcura:
confidada in sa sua lezeresa,
intrat a intro pastura pastura
e si ponet a paschere a dispettu.

"troppu-li nesi-ses, abe, attrivida,
attenzione no che dias borta;
s'intras a intro (a comente est lenida)
lascinas e che rues,eadi morta!
Attenzione cant'as cara sa vida:
mancari gitas alas pagu importa'
pro chi sas alas, chi ti dan sa fua,
si las infundes sun sa morte tua.

" in sos fiores, o abe, su paschinzu
ti chirca, e no in una costa ratta
de una labia ch'est totta lascinzu.
Pro pagu chi ti fides. ealla fatta!
Ammentadi - li nesi-s'istivinzu
chi est antigu, e ancora si tratta':
ch'imbitzadu su sorighe a su casu
non pasa' fin'a bi perder su nasu"

Issa chi postu s'ha' sa conca a pala,
sighit s'idea comintzada,
e tzega tzega a sa saba che fala',
e biet a trimpone, a s'imbentrada.
Sende biende s'infundet un'ala
e,fattende pressosa sa pesada
s'atera s'infunde', chi teniat asciutta,
e cando penso ch'olet l''ido rutta...

Issa, corza!,si cheret reminare
a si nd'essire, però no podia':
a bolu no,ca no podet bolare;
a nadu, bi l'impedit sa labia;
e,proende si si podet appiccare,
una franca andait s'atera 'eniat.
Però l'ale' pagu sa refrega:
cantu pius s'affanna' pius s'annega'

E una,e milli 'oltas s'afferraiat
a sa labia, e che daiat' borta;
recuperat luego e bi torraiat,
e ruiat a bagnu un'ater'orta;
a s'ultima, bidende chi annegaiat
e connoschende tzertu chi fit morta,
bettat unu suspiru lamentosu:
"Ahi!chi tentadu m'at su puzzinosu!"

Custu no lu potesi digirire
cun tottu chi nd'aia piedade:
"Como-li nerzei- o abe,as a ischire
si t'appo nadu o no sa veridade.
Nara si ti podia pius avvertire
in cunfidenzia, e bona libertade;
e pro no aer postu mente a mie
mori, però sa culpa 'ettal' a tie.

"Ei como? Ei como l'as intesa?
bennida ses a cantu naraia?
Ue est andada sa tua lezeresa?
Inue est sa vivesa e bizarria?
Pesadi a bolu, si podes, pesa,
gia gighes alas, ma pius perfidia;
però tottu ti servi' de imbarassu:
como no tenes alas, e ne passu.

"Non podes narrer: "Giustiscia ti paghet"
tue e nisciunu nd' a' sa cajone.
Mentras ,da chi su dulche ti piaghe'
t'aggrade's'agru puru, chi est rejone;
no mi nd'allegro, però mi lu faghe'
narrer sa tua vana presunzione.
Pagu t''ale' como chi t'attapes:
tue l'as cherfidu e tue l'appes.

" Tue e nesciunu ti l'a' causadu,
non culpes a fulanu, ne a suttanu
ca ti l'appo una 'olta e tantas nadu;
no ti podia afferrare a sa manu.
Accaristia non m'appo segadu
sa conca, e tottu m'est istadu vanu.
Narami s'est veridade o imposturia,

"Naralu giaru e chena cobertura,
s'appo rejone o si lu podes, nega.
Pro ponner mente, o abe, a sa dulcura
ti ses bettada a morrer a sa tzega.
Sempre t'aia postu sa paura;
s'appo rejone, o si l'as tue, allega.
Nara como s'est beru, disdiciada,
chi ses pro fagher s'ultima bucchiada!"

Cun boghe tremulenta e lastimosa
naresi' tando ( e appenas s'intendia')
" no ti mattanes, non chirches pius cosa,
chi est puntu 'e passare chi tenia.
Ahi! de me, miserina e isfortunosa,
bennida a morrer in una labia.
S'essere' nessi istada 'uddende e piena
de aer morte lestra e mancu pena!

"Non sento chi a sa morte so bennida:
però su peus giau e sentimentu
est d'esser deo istada s'omicida
de me mantessi, e crudele istrumentu.
Naralu a cantos istiman sa vida
chi aberzan s'oju e sera' de iscarmentu.."
E no appende alenu a narrer piusu
la 'ido morta, rutta a franca in susu.

Abes edducas c'azis sa timoria
d''enner a unu casu tantu feu,
tenide custu impressu in sa memoria,
non bos sutzeda' simizante o peus.
Non pensedas chi sia' paristoria,
chi est cosa sutzedida in s'oju meu.
A dolu de chi' est morta, e morta s'ista',
e de me chi appo 'idu tale vista!

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Sa cantone de sa fide

1.
In chirca de sa fide so andadu
tantos annos, cherfende fagher proa,
ma fide in logu no hap'incontradu,
si già no est chi naschet fide noa.
Pregunto a unu ch'haiat traessadu
et non mi desit ne cabu ne coa;
un'ateru mi desit sa risposta:
«Prîte la chircas, chi sa fide est morta?».

2.
Però non minde so accreditadu
ne dai testa su dubbiu mi ‘essi':
pregunto a atere ch'haiat giradu
su mundu et mi rispondet su matessi.
Et sigo, già chi so incaminadu,
a chircare, l'agattere a su nessi!
Ma custa fide non l'hap'agattada
in tantos annos chi l'hapo chircada.

3.
Chirchende so istadu tantos annos
apprendendebi gustu, ispassu et giogu;
preguntad'hapo a minores e a mannos
e nadu m'han chi est morta in d'ogni logu.
Hap'agattadu sì tantos ingannos
e tales chi totue ponent fogu
però de fide non nd'incontro no
in tantos annos chi chirchende so.

4.
Mancu pro cussu m'accredito ancora
et sigo si mai la poto incontrare.
A dognunu dimando, e ad ogni ora,
a bider si mi l'ischint insinzare;
dimando a unu chi benit dai fora:
«De sa fide notissia m'ischis dare?»,
et mi rispondet cust'ateru puru:
«Sa fide est morta tenelu seguru.

5.
Sa fide est morta et non creo chi torre',
gasi sa limba mia ti relattat:
non bides inter frades, inter sorre',
ateru che ingannos non si trattat?
Senz'agattare fide t'has a morre'
già ch'est beru chi fide non s'agattat;
no, non s'agattat, crêmi, a fide mia,
sa fide no, non podet esser bia.

6.
«Isculta custu casu, m'est costadu:
ti lu naro de veru cristianu.
Essende da inimigos giagaradu
tot'una notte fina a su manzanu,
un'amigu chi haia pius fidadu
faghet sa tragna de mi dare in manu.
Corzu a chie si fidat de amigos,
ca che giudas si giamban inimigos!».

7.
E so ancora duru a mind'iscrêre,
sempre currende a sa mia idea».
«Amigu meu, a cheres chi ti nere?
Pius chircare est una cosa fea,
tant'et tantu des benner a t'arrere;
e mezus dai testa ti lu lea,
crêmi, chi fide non dês incontrare
chircheres in istagnu, terra et mare.

8.
Si chircheres in mare, in terra o istagnu,
in zente bona o in zente comune,
in amigos, parentes o cumpagnu
de fide non nd'incontras in niune.
Sa fid’est morta, e l'hant bettada a bagnu:
de la chircare bogali de fune
ca l'isco ‘eo cant'hapo attraessadu
e fide in logu non nd'hapo incontradu.

9.
«Chirchesi de mi ponner a servire
nênde chi bene mi dian trattare
ma non potesi mancu resessire
vera fìde in padronos incontrare:
non mi paghesint, devesi fuire.
Ah si potera totu relatare!
Iscuru a chie affidat in padronos,
parzant sinzeros, honestos e bonos!

10.
Non mi bastat su meu intendimentu
pro narrer cant'a mie hat suzzedidu.
Una ‘olta mi porto a unu cunventu
nênde a sos padres chi fìa bandidu.
Los prego ch'in segretu m'haeren tentu
chi zente intrende non m'haiat bidu
e mi traighent cun tota malissia:
pro mi tenner avvisan sa giustissia.

11.
Da ch'hapo ‘idu cussa funzione
mi so restadu transidu e confusu.
Non bi hat fide in niuna persone
ma sa traissone est posta in usu.
Mi so fidadu in sa religione
e los agatto ingannosos piusu,
e si mi fia ancora pius fidadu
pius mi dian haer ingannadu,

12.
«Tando m'incaminesi dae inie
affrontende trabaglios e suores,
vizilesi ogni tempus notte e die,
trattesi sazzerdotes e segnores:
niune fide giuttesit a mie,
totu los incontresi traitores;
in domo ‘e munsegnore puru istesi
e mancu fide inie bi agattesi.

13.
So andadu cun grande contivizu
chirchende, ca est cosa chi m'importa',
bidesi chi su babbu cun su fizu
unu a s'ateru fide non si porta'.
Est inutile edducas su disizu
de s'incontrare fide, già ch'est morta.
Est una cosa dolorosa e dura
no b’haer fide mancu in sa natura!

14.
«Amigu, non ti fides de parentes,
de frades, de fradiles e connados,
meda mancu de cuddos prepotentes
ca sun pius de totu isfidiados.
Lu narant de assentu sos prudentes:
sun raros in su mundu sos fidados,
antis cuddos chi paren pius fideles
sun pius infideles e crudeles.

15.
«Pro chi tenia casos de proare
pro sa mala fortuna, e mia diccia,
o prenetta chi tenia de passare
pro m'accudire sa peus disdiccia,
m'intrat bidea de mi cojuare
cretende d'esser una cosa ispiccia;
ma est forzosu, amigu, chi ti nere:
corzu a chie si fidat de muzere!

16.
«Si non s'hat fide matrimoniale
chircala poi in ateros cuntrattos!
Si s'affalzat s'amore coniugale
chirca su restu de sos disbarattos.
Poveru mundu, proas ogni male!
Ses cal’alvure sicca, e senza rattos:
ca vives senza fide firma e vera,
est pro custu chi ses sempr'in chimera.

17.
Finis, como concluo s'argumentu:
amigu, già mi so disingannadu.
Chie sa fide chircat, chircat bentu
de tenner in sos punzos inserradu.
‘Eo hapo fattu ogni esperimentu
e fide in logu non nd'hap'inconcradu.
E chie non lu crêt lu proet puru
e restare nde dêt zertu e seguru».

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Sa cantone de su cabaddareddu

Prima parte

1.
«Pal chissu cabaddareddu
megliu mi n'andu a pidoni:
lu cabaddu polta a Antoni,
o Antoni polta a eddu?».

2.
«Figgiula bè, no mi bedi?
Lu cabaddu polta a me».
«Pal De'! s'era com'e te
megliu mi n'andab'a pedi:
dananzi pari un balberi
e a dareddu un dragoni.

3.
«Signor Antoni, palchì
lu cabaddu è tantu grassu?
Palchì lampa tutt'a passu,
pal dalli a magnà e bì?
A lu caminu la dì,
a casa a l'orazioni.

4.
«Candu lu passa voltè
a volti andend'a pultanti,
prigonta lu Cumandanti:
‘Di cal'è, di cal'è?'
'Di signò Antoni Manue',
omu chi polta calzoni'.

5.
«Cabaddu di chissà solti
non ni nasci dugna bolta.
Mira abà, palchì lu polta
lu procuradori di Colti.
Si tu lu cabaddu polti,
e palchì polti l'iproni?

6.
«Pal chissu cabaddareddu
megliu mi n'andu a pidoni...»


Seconda parte

1.
Tremende nde so che canna
chi non fattat calchi violera:
no hat atteru in chimera
ne in budda si no a mie,
tempus meda, e oe in die
peus che in primaria.
Pro sa mala conca mia
m'incontr'in custos timores
pro dare gustu a segnores
chi esigini s'erittu
pro andare un'in caddittu,
ne a caddu e ne a pè:
ch'istesit custa pro me
una grande tentassione.
S'haer postu una cantone
de su cabaddareddu
Anto' Manuele su faeddu
m'hat negadu ei su saludu
ca non podet in totu Montagudu
bessire ne faeddare
chi no intendet subitu intonare
dai ogni piseddu
sa cantone de su cabaddareddu;
pro isse l'hat giurada:
sa prima occasione ch'hada
de omine de onore
m'hat a zitare a su superiore;
e inie chi sia
non mi dispacciet fìn'a chi li dia
saltiffascione manna.

2.
E appenas l'han nâdu
chi don Gavinu Cocco fìt faladu
pro andare a Pattada
chi subitu hat leadu una fumada:
ponnersi a caddu a s'arremattada
e luego hat marciadu
in coscu, pilipresu e ben'armadu.
Alzesit in funtana
una die de fiocca e tramuntana
e cando che passat
in Suelzu ne mintiat ne bogat
e isse resistende,
e cando a pè e cando a caddu
giompesit a Pattada,
a s'ora de sa una jà passada
pustis de mesudie.
'Eo a iscaddigare, e isse a inie.
E faghet sa boltada
cun sa berritta in chizos incalcada,
sa cara che ferozze
e in manu su cantu de s'isgrozze,
a bajonetta in canna,
e dat duos, tres colpos a sa janna,
e bessit su juradu.
«Ben’ ‘ennidu» li nêsit, «Ben'agatadu».
«E da' ue, e chie est vostè?».
«Uttieresu, so Antoni Manue'
procuradore de Corte.
Su caddu t'incumando tene forte,
beccone, no t'iscappet:
proite si t'iscappat, mancari
chi ch'hapat caddu in Pattada,
no nde dês bider mancu sa fumada.
Prendelu in bonu roccu
si ti fastizat, narali, picciocu!,
cant'intro a faeddare
a don Gavinu; no ch'hat chie l'avvisare?
Avvisa tue, e bae,
tocca in cudd'apposentu de addae,
inie est missegnore».
«Olà! chi est?». «Su servidore
de sa vissignoria».
«Iesùs, señor Antoni, a este dias
s'est puesto in camino!».
«Pro narrer a missegnor Gavino
si permittit lissenzia
algunas cosas de conseguenzia».
«Nerzat cuddu chi cheret».
«No isco si sa terra mi mantenet,
pro chi so peccadore,
però su puntu meu ei s'onore
sempre l'hapo mantesu.
Como sì chi m'incontro meda offesu,
però de tale modu
chi l'hap'a jugher sempre in bula a nodu
chena che l'ingullire.
Non potto faeddare ne bessire
intro de Uttieri,
si pro s'impleu meu est ministeri
de andare a sa Curia:
ministros e notarios totu in furia
si den pesare a càntara
fattendesi de me sa beffe zantara,
chi subitu mi cuo.
O renunzio s'impleu o mi che fuo
e lasso a Uttieri
pro chi non besse, s'hapo ministeri,
si no est a de notte,
pro culpa de un'indignu sazzerdotte,
francu su chi zelèbrat,
ch'est inoghe presente e si nd'allegrat
d'haer postu cantone.
Pro cussu pedo saltiffascione
de grassia e de giustissa:
li ponzan suspensione 'e narrer missa,
silenziu perpettû.
Chi si non fit bistadu pro rispettu
de sa vissignoria
mi la dia haer leada a manu mia;
pro chi devat ischire
chi jughia comente lu servire
cando l'hap'incontradu;
beru ch’ ‘eo dia esser andadu,
commissu su delittu,
paschende s'erva dai littu in littu;
ma, santu pusillamine,
mi l’ ‘oghet dai testa e m'incamine
in su bonu caminu!
Ai cuddu ch'hat a fagher don Gavinu
hap'esser cuntentu».
«Signor Pesurzu, nerzat su cuentu,
e coment'est suzzessu?».
«A costu de mi fagher su prozzessu,
Antoni Manuele
no hat refertu su contu fidele
ne hat nâdu su giustu.
Iscat chi passat custu, cust'e custu.
Ecco tota s'istoria».

3.
«Custa fit sa cantone infamatoria?
- nêsit a Manue' -
M'ispanto 'e su giudissiu 'e vostè:
e da' ue si fundat?
Cherzo chi si difendat e s'iscundat,
signor lissenziadu».
«Sa cantone non m'hat tant'aggravadu,
però paret abbisu
chi sa cantone hapat dadu risu
de me in Uttieri,
chi si tenzo d'essire ministeri
dezzi si esso a cua;
ei sa culpa no est tota sa sua,
ch'est istadu su jau
Giuanne Ruzu e Giommaria Cau,
Erodes e Pilatu,
ca dia esser istadu saltiffattu,
a Pesurzu in obblìgu
cun custu che innant'e pius amigu,
affettu istupponadu,
si in sa cantone haeret nominadu
e a Cau e a Ruzu:
atteru chei su caddittu muzu
chi tando portaia
li deghet poesia»..
Nêsit Cocco: «Est rejone
de chi si ponzan totu in sa cantone».
Tando si mi miresit
et riende mi narzesit:
«Signor Pesurzu, intendat:
non cherzo chi su fogu pius s'azzendat,
gusto ch'inter vostè
e de signor Manue'
b'hapat paghe segura;
e pro chi siat sinzera e de dura
no b'hat ateru che
solu ch'in sa cantone de Manue'
bei potat intrare
Cau, Ruzu e totos tres umpare,
pena de ubbidienzia».
«Venero custa e laudo sentenzia,
ma iscat don Gavinu
che de Cau e de Ruzu su mischinu
de notizzia so iscassu,
non los connosco si no est de passu
ca sun de Uttieri
ue, si no est grande ministeri,
'eo pagu bi abìto».
«Pilos cantos in testa porto e gîto
- naresit Manue' -
comente cherfat cumponner vostè
l'hap'a dare faina,
ca vostè ischit solu de Bantina
ma 'eo so de 'idda.
Giuanne Ruzu est andadu a Osidda,
iscultet sas fatturas,
dadu l'han un'acchettu pro tenturas
in tres liras e mesa,
e battidu nde l'han a rue e pesa
a binza de Ciscisi;
ca si mandigaiat su nieddu isi
fora l'han archiladu,
tres dies e tres nottes est istadu
senza leare mossu
e ruttu ch'est in d'unu muru fossu
ch'est in mesu de tancas;
e cumandad'hat zente cun istancas,
e a fine de ora
cun trabagliu tiradu nde l'han fora,
ma totu iscalabradu;
su caddu non fìt tantu sentensiadu,
già fìt in pilu bonu:
trista sa roba chi no hat padronu!,
cando pagu li costa'.
E battidu nde l'han a tira tosta
fìnas intro de domo
nênde: "S'est fiacchesa l'isco como,
o malissia caddina',
e postu l'hat sa sedda thiesina
bella ch’est un’ammiru,
pro latranga unu chirciu de chiliru,
in signu de majore
sa briglia fatta de pedde 'e fiore;
e sempre a un'isprone
si tuccan ambos in s'aidatone
Cau e Ruzu a tenturare.

4.
«Cun sos runzinos ambos biccu a pare,
postu innanti e traende,
cand'unu cando s'ateru truvende
cun su bastone in manu,
portende s'archibusu fittianu
die bona e die mala,
cand'a bacchiddu, cando a fuste in pala,
hapende occasione
pro isparare tirat su tuppone
ch'hat in su burverinu.
Ma, oh disgrassia!, a Cau su runzinu
chi teniat l'est mortu:
su caddu baju lùmbinu, pei tortu,
hat fattu testamentu.
Bindighi dies in domo l'hat tentu
dendeli meighina:
dai sas segnias e dai s'orina
hat bidu e hat connottu
chi su caddu fìt brujadu e recottu
de sidis e de famine.
'Oh poverittu! - nêsit - bestiamine!
Mal'hapat e segnores
chi si fidan pius de servidores,
ladros mandiga a cua!'
E luego isse e totu a manu sua
l'hat postu servissiale».

5.
«Segnor Antoni, in custu hat fattu male,
e non creo chi sia':
cust'a mie mi paret boveria,
tenzami pro iscujadu,
chi a unu runzinu sentensiadu
hapan postu cristele».
«Comente so Antoni Manuele
- mi rispondesit prestu -,
'eo bi lu naro a manca e a destru
pro chi non so piseddu:
como a mie no m'andat su carveddu
che rundine e che merula.
E dai pustis l'hat missu una ferula
pro isgarrigadore:
e si su caddu de tantu dolore
est ruttu, e mortu inie,
si non cherides dare fide a mie
leade informassione».
«Si ponzo totu custu in sa cantone
timo che Cau e Ruzu
hapan contra vostè briga e annuzu».
«Cun rabbia e annoju
bi lis depo cantare a fìcca in s'oju,
e a Ruzu e a Cau,
ca a issos puru a forte fìlu sau
sos calzones non tappe,
dên ammustrare s'oju de su ciappe,
si mai l'haeren dad'a
bider a una grande camerada
in zerta occasione.
Si cumponzat pro custu sa cantone,
e accolla sa pesada:

«Pal chissu cabaddareddu
megliu mi n'andu a pidoni:
lu cabaddu polta a Antoni,
o Antoni polta a eddu?...».

xxxxxxxxxxxxxxxx

S'imbustu

1.
Si naras ch'has un'imbustu
naralu, chi ja est beru.

2.
Un'imbust'has de remeju
in cosinzu, e in sestu,
tou siat o anzenu.
Da chi t'hat postu seju
non ti dat nient'impestu
lu portes istrint'o lenu.
Lead'has a oju pienu
ca su pannu t'est gustadu.
A oju pienu has leadu
ch'has su cagliaresu ispintu.
Da chi t'hat postu sestu
non ti dat nient'impestu.
Ah! chi ti riet in chintu
non meressiat a tie;
ahi! ch'in chintu ti rie',
mirade ite bella sorte!
Da chi t'hat postu seju
non ti dat nient'impestu
istrint'o lenu lu portes.
A s'infache non lu 'ortes
si cheres chi no lu tacche,
no lu 'ortes a s'infache
pro non li perder su lustru.

3.
Portalu sempre a s'imbesse
si cheres chi duret meda,
si no est die 'agadia.
Non s’ ‘ischit d'ite det esse',
sol'ischimus ch'est de seda,
pelfa, istoffa, o lama siat.
Causadu has gelosia
a sas de pius altu gradu,
gelosia has causadu
a segnoras e a damas.
Non s'ischit d'ite det esse'
sol'ischimus ch'est de seda;
siat pelfa, istoffa o lama
unu pinzos has a fama
chi bi rien sos cosinzos,
tenes a fama unu pinzos
bestilu a mudas, e boffa.
Non s'ischit d'ite det esse',
sol'ischimus ch'est de seda,
siat pelfa, lama o istoffa.
De totu ti rie, e moffa,
de sas uguales a tie;
moffadi de totu, e rie,
chi no nd’ ‘ogan chei custu.

4.
Si bessis mudada 'asie
cun cuss'imbustu fantastigu
superas sas uguales.
Si ponias mente a mie
lu dias portare a càstigu
in sas dies prinzipales.
Servidu t'han curiales
sas mastras chi l'han cosidu,
curiales t'han servidu,
malu gagnu, a ti nde rie'?
Si ponias mente a mie
lu dias portare a càstigu
in sas prinzipales dies.
Solu mancat chi ti lies
in testa su muccarolu,
chi ti lies mancat solu
cubertedda e iscoffia.
Si ponias mente a mie
lu dias portar'a càstigu
in sas dies bagadias.
Pensâs chi no bi jompias
a l'haer, comente l'has,
chi no bi jompias pensâs
a l'haer a Mesuaustu?

5.
Su chi m'hat meravizadu
est ch'ue l'han aggiuntu
paret chi non siat giuntu.
Chie su pannu hat leadu
non gîghiat s'oju puntu,
capazze fit cant'e cantu.
Dadeli totu su 'antu,
li toccat in veridade.
Totu su 'antu li dade,
no est pinzos d'imbarrazzu:
chie su pannu hat leadu
non teniat s'oju puntu,
de mercanzia est capazzu.
Ah! ch'istei troppu pazzu
chi unu non mi nde lêi,
ah chi troppu pazzu istei
cando in sa buttega fìa.
Chie su pannu hat leadu
non teniat s'oju puntu,
capazz'est de mercanzia
chi ti deghet, maladia!
Su pannu in color’ ‘e feghe,
maladia!, chi ti deghe'
che beste de preidéru!

6.
Che tue bene cumposta
cun s'imbustu laoradu
a passamanu biancu:
pro su preju chi ti costa'
de zertu no has pagadu
sa manifattura mancu.
Un'imbust'has francu francu
pro duos tantos no lu das.
Francu un'imbustu has
de portare a mudadura.
Pro su preju chi ti costat
de zertu non l'has pagadu
mancu sa manifattura,
pius montat s'abbertura
de su pannu, però contat.
S'abbertura pius montat
pro culpa de su trapperi.
Pro su preju chi ti costat
de zertu no has pagadu
sa manifattura peri;
cant'has fattu ministeri
l'has comporadu barattu,
ministeri cant'has fattu
l'has tentu baratt'e giustu.

7.
Bessi galana e pomposa
cun cussu pinzos d'appentu
chi non lu pagat dinari.
Sa robba est valorosa,
su sestu est a s'intentu,
su cosinzu est singolari:
baranta liras mancari
l'istiman, si ti lu miran,
mancari baranta liras
bastan pro simile pinzos,
sa robba est valorosa.
Su sestu est a s'intentu,
unicos sun sos cosinzos,
no intr'in sos imbuddinzos
de similes laberintos,
in sos imbuddinzos no intro
pro pius che mai nd'este.
Sa robb'est valorosa,
su sest'est a s'intentu,
unicu su cosinzu este,
no lu 'endas ne l'impreste
si cheres chi no m'offenda,
no l'impreste ne lu 'enda
ca ch'hat zente ch'hat gustu.

8.
Zente ch'hat chi lu disizat
cantos si lu miran gai
in dossu bene cumpostu.
A su rasu s'assimizat
però no est rasu mai
ch'est pannu de pius costu.
Agettas non b'han postu
si no traucos e fettas,
non b'han postu agettas
chi fit istadu mezus.
A su rasu s'assimizat
però no est rasu mai
ch'est pannu de costu piusu,
non che fit istadu in usu
de lu portare frunidu,
in usu mai s'est bidu
e tue l'has giutu ocannu.
A su rasu s'assimizat
però no est rasu mai
ch'est de pius costu pannu.
Non t'est iscassu ne mannu,
già ti l'han fattu a cumpassu,
non t'est mannu ne iscassu,
già t’andat dechid’e giustu.

9.
Si naras ch’as un’imbustu
naralu, chi ja est beru.

Condividi post
Repost0
1 marzo 2014 6 01 /03 /marzo /2014 11:34

Provade a bos frimare,
undas raras, lieras,
de luttu bos an cherfidu indorare;
su colore 'e su mare,
comente sas aeras,
de nieddu an decisu 'e lu pintare.
Cantos frores e lizos,
frades, mamas e fizos,
bois solu azis potidu abbratzare.
po lis dare consolu,
in s' adiosu de cuss'ultimu 'olu.

Tue luna dechida,
mama de sos isteddos,
ch'andas in su mare a t'abbaidare;
contanos de sa vida,
de mannos e piseddos,
chi calicunu at cherfidu leare.
Tue mare 'e lugore,
como ses de dolore,
s'ispera in morte as depidu mudare,
e finas donzi anelu,
ch'assiguradu tenen como in chelu.

Beni lestra a sa rocca,
unda chi fis de gosu,
cun sos pitzinnos ponedi a brincare:
bianca che sa frocca,
cun fagher amorosu,
dalis carignos, faghelos giogare;
e prenalos de frores,
de rena, de colores,
sun anghelos, cominzan a bolare,
in su chelu lughente,
po torrare s'ispera a meda zente.

Undas de solu amore,
in su mare profundu,
a donzi frade dade libertade;
finas paghe e calore,
ch' atzendana su mundu,
d'affettu, de sentidu, d'amistade..........

..................a su mare perdonu dimandade.


Menzione d'onore sezione rima del 23° Concorso di poesia in lingua sarda "Sant'Antoni de su o'u" - Mamoiada 2013

Condividi post
Repost0
14 febbraio 2014 5 14 /02 /febbraio /2014 00:55


Cantu ses bella comare a s’iscultza:
in s’andanta mi pares una fada.
Finas sa luna si nd’est ispantada
Subra sa terra ‘e prata allentorida.
As in cara colore de avreschìda,
ti fiorit in laras s’ervalutza.

E it’est sa bellesa ‘e unu fiore
A s’iscumbàtu tou, Crabarissa?
Pares de sa natura s’imprommìssa
Chi nos dat de su tempus su berànu:
costòis su turmentu fitiànu
in su sinu ch’irende est de amore.

In sos ojos lughìdos b’est s’ispera,
in sas manos disizos allizados,
annèos in sos pilos, barigàdos,
fiores in pes tenes de tirìa.
Andas e andas in pedra liddìa:
sempre sa vida tua est un’andèra.

Ahi! Cantu pianghes in s’isetu!
canta lughe as pedìdu a sos isteddos!
de làmbrias as frunidu sos aneddos
ch’in pòddighes ti fiorint de contìnu.
de barcas, in sa notte, su camìnu
sighit su coro tou cun apretu.

Cant’est bella Comare Crabarissa
ch’in s’andanta mi paret una fada…
De ispera est totta coronada,
li fiorit in laras s’ervalutza…
In caminèras andat a s’iscultza:
de sa vida mi paret s’imprommissa.

Condividi post
Repost0
14 febbraio 2014 5 14 /02 /febbraio /2014 00:26

Omine umile e zenerosu.

Como jai t’ido toppu pili canu

in sa cradea settiu mesu ischidu

ma juches galu pricas de sentidu

e a chizu bassu sa mirada leas

ma in cussa mente galu sas ideas

rundan valores sardos galu invanu

e non t’arrendes leas sos sapores

chi timbrana su sardu che sennores.

Colat su tempus paret unu babbu

e nois semmus sos fizos de passazu

tue in sa Sardigna su messazu

lassas chin sa cultura e chin istima

forzis po custu ti ricamo in rima

custas ottadas fattas chin su grabbu

poeta de tempus de valore anticu

juches galu sapores de su tricu.

Arzillu t’happo‘istu premiande

che presidente abile e balente

e chin su coro in manos po sa zente

sempes dispostu po sa limba sarda

intas’a sa dis’ora a ora tarda

f’isti galu che mastru ispiegande

son isparinde cuddos piscadores

chi piscana in sa fide sos valores.

Est veru cada caddu che ronzinu

torrat in custa terra de ispicas

a tramandare tottu sas fatticas

a sos chi ponen’a nou sos passos

torran e frorin a nou sos zassos

e curret su sudore in su trainu

e lastimamus sa luche a misura

chin d’unu velu in ojos a cresura.

Tue caru Nino a medas mundanos

has regalau un umiltade istrinta

bivas a longu tue l’happas binta

sa chi has jocadu a sorte s’iscumissa

siat a chent’annos cuss’urtima missa

cando si junghen’a pare sas manos.

tando si pasat in campos de groria

e arrumbas in sa pazina‘e s’istoria.

Tonino Fancello. 10/02/2014

Condividi post
Repost0
10 febbraio 2014 1 10 /02 /febbraio /2014 23:22



Tessidores chi tessin a s’acua
in su telarzu ingratu ’e su sentidu,
e sos filos chi ponen in s’ordidu
sun tiritiri de ludu e de lua
chi solamente telos de antua
poden bessire a tessinzu finidu.

Tessidores chi tessin sas bideas
in su telarzu rantzigu ’e su coro
chi pro s’ordidu ’e s’interessu insoro
imprean tramas d’anzenas peleas,
e pro cuare sas maganzas reas
tessin fressadas in color’’e oro.

Cun filadu ’e paraulas massissas
tessin lentolos de cumbenientzia
in su telarzu de sa sufferentzia
de animas in rughe crutzifissas,
e cun su tèssidu ’e falsas prommissas
covaccan sa bruttura ’e sa cuscientzia.

Tessidores de trampas, faularzos,
chi de s’umile zente s’aprofitan,
e pro li dare afficu non duritan
d’ordire e tesser ingannos dannarzos
ca sas tramas ch’han post’in sos telarzos
sun de ispera leca e... s’isfilitan.

Ma cun s’ispola ’e su podere a tesser
sighin, de ingiustitzia sas tramas
pro appagare disizos e bramas:
cunvintos pro dirittu ’e si meresser;
a faccia ’e chie non podet resesser,
de famine a istudare sas fiamas.

Cando dogni muitzu tessidore
chi tessit telos de disonestade,
hat a tesser rispettu pro su frade
cun su telarzu nobile ’e s’amore,
hamus a bider su mundu in fiore
profumadu ’e cubìda paridade.

Onestos tessidores: sos appittos
appaghen de sos chi pane no hana,
e in su telarzu ’e sa giustiscia umana
tessan pro tottu cabales dirittos.

1º Premio Sezione Rima - 23º Concorso di Poesia in Lingua Sarda - Mamoiada

Condividi post
Repost0
1 febbraio 2014 6 01 /02 /febbraio /2014 10:28

(pro Saveriu 4)

Ca so a coro malu bae o bentu
e giughediche attesu s’oriolu
chi m’opprimit s’ispiritu, su dolu
chi mi privat de paghe e ausentu.

Bae bentu e bettadiche a palas
lagrimas e suspiros e lamentos
sun troppu lastimosos sos ammentos
de sas tristas passadas dies malas.

Contr’a su mundu haia juiladu
su disisperu, s’arrennegu meu
ma su mundu in affannos e peleu
no m’hat intesu, no m’ hat iscultadu.

No hat cumpresu sa disgrascia manna
chi onzi sentimentu mi distruet,
no hat bidu s’alenu chi mi fuet
dae sos cantariles de sa gianna.

Mi parit unu sonniu, custu fizu
chi m’est passadu in domo che unu faru,
l’hat piena de lughe e de amparu,
de profumos de rosas e de lizu

chi oe pius no siat sa bellesa,
s’amore de su babbu e de sa mama…
s’est istudada in presse sa fiama,
pro troppu pagu est addurada azzesa.

Bae bentu e sa tristura mia
imbolachela attesu, m’hat paradu
che truncu siccu, feu, ismuzzurradu
ch’hat perdidu onzi frunza frisca e bia.

Pro me pius colores no hat sa vida,
buscos e rios sonan notas tristas,
bolan sas aes cun sas alas pistas
sutta s’aera oscura e intristida-

Bae bentu, sa notte nd’est falada
subra s’anima fritta che biddia,
lassami solu cun sa pena mia
in cust’ora tremenda, isventurada.

Lassami solu chi pota pianghere
custu fizu cun lagrimas arreu.
M’inserro inoghe in su dolore meu
gia chi aterue no mi poto franghere.

Roma 21 de maju de su 2011

Menzione de onore cuncursu de Ittiri 2011

Condividi post
Repost0
25 dicembre 2013 3 25 /12 /dicembre /2013 21:55

Luche a lampizos d'oro
intinghemi su coro
irbiadiu 'e poeticos pannos,
ca pius no assaporo
cudd'arcanu tesoro
chi m'it issoru dae tempos mannos.
Luches de universos
chi ispiraian versos
incanudios paris chin sos annos
como non bido raju
de ispantu, durcura, o de ammaju.

Ca 'entos de travuntana
in su coro bardana
han fattu chin mulinos d'astraore,
e sicca sa funtana
ne abbas e nen gana
tenet pius de iffundere fiore.
In su campu ervoridu
como non fachet nidu
sa prantarita* chin cantos d' amore ---*allodola
morta chei sas mias
emossiones de sas poesias.

Gasi su coro sonat
e pius no intonat
in s' anima durcuras de armonia,
nen s' imbentu m' ispronat
ma antis m' abbandonat
su pessamentu innidu ch' haia
de iscriere serena
umile cantilena
po chi mi torret sa vena fuia
andada chei s'unda
chind' una malispessia moribunda,

Condividi post
Repost0
24 dicembre 2013 2 24 /12 /dicembre /2013 16:47

(dialogo immaginario tra due coniugicircondati dal silenzio di un incipiente autunno)

Arressignu

Scis poit’est
chi no si lùxint prus
is ogus a nosu
e is trempas
si sunt sfridadas?
E scis poit’est
chi proina de follas ingroghias
at donau cabori
a s’atòngiu nostu?
Ti nau carei…
Est totu po s’arressignu scioncu
chi custa cilixia
accabbada me is lavras
de s’amori nostu
no s’indi scilla mai.
Marigosu est s’abetu
chi no si torrat sceda
e chi intzurpat
is dis chi passaus
a proponis in su scuriu
po sa timoria
de s’inci pèrdiri.

E si sunfrit
po icustu
comenti chi tenèssimus
abbisòngiu sceti
de làgrimas.

Sandro Chiappori 2° Classificato Premio

Poesia

“Città di Iglesias” 2013

Rassegnazione

Sai perché
non ci brillano più
gli occhi
e le guance
si sono raffreddate?
E sai perché
pioggia di foglie ingiallite
ha colorato
il nostro autunno?
T’assicuro che è così:
è per la stupida rassegnazione
che questa brina
finita sulle labbra
del nostro amore
non si sciolga mai.
Amare è l’attesa
che non ci dà risposte
e che acceca
i giorni che trascorriamo
brancolando nel buio
per la paura
di perderci.

E si soffre
per questo
come se avessimo
soltanto bisogno
di lacrime.

Condividi post
Repost0