Overblog
Segui questo blog Administration + Create my blog
2 settembre 2014 2 02 /09 /settembre /2014 14:29

Antonio Altana

1 min ·

Su catedràticu

Egregiu Mostru Sacru, chi arrocadu
ti ses de sa cultura in alta chima,
ammito ch'apas perdidu s'istima
a s'Arcàdia, nota in su passadu,
però como in su tou potentadu
no atzetas ne mètrica ne rima.
Como chi coltu diventadu ses
ti pones sas otavas suta pes.

Si torrat su diluviu universale
e ses tue su padronu 'e s'arca,
lassas a terra a Dante cun Petrarca
e salvas Cuàsimodo e Montale.
Ma pro su gustu tou viscerale
non los retiro sos remos in barca
che tzertos chi sa rima ant a fadiga
e acatan s'iscuja ch'est antiga.

Tzertos chi poetende ant pagu alenu
pro poesia baratant sa prosa
e sigoment'est zente imbidiosa
isputzint sempre s'operadu anzenu.
S'impotente, de boria pienu,
s'arràbbiat si nuda 'idet s'isposa.
Matzone chi non giompet a sa ua
bogat s'iscuja ch'est ancora crua.

A sos poetas improvisadores
continu segas sos pannos a dossu,
e cun fritzas chi passant pulpa e ossu,
bersaglias puru sos ammiradores;
ca non sunt che tue professores,
los cheres carrarzare in d'unu fossu,
però si los apretzant in totue
sos poetas sunt issos e non tue!

Ma ti cheria ponner a su prou
poetende in sa palcu, in una gara,
cun cussa poesia a tie cara,
e a carchi Solone amigu tou:
ponzo su tuju contra unu tzou
chi sos fruscios s'intendent in limbara...
Poi non restat anima peruna:
restas tue, su palcu e-i sa luna!

Est fatzile retzire su cunsensu
de un'istriminzida "Rosa mìstica"
ue fintzas su rutu est cos'artìstica
e pari pari si betant s'intzensu.
Su pobulu però no est propensu
de poetare in giae futurìstica.
Mi meraviglio de carchi giuria
ch'avallat cuss'abortu 'e poesia!

Pasche puru novellos "Leopardos"
in custa tua riserva de catza,
ma lassa seberare a sa piatza
sa poesia chi cherent sos sardos;
so chi pro te sun poetas bastardos,
pro issa sun poetas de ratza!
Sovrana est sa piatza in fund'in fundu,
non ses tue s'imbìligu 'e su mundu.

Condividi post
Repost0
24 agosto 2014 7 24 /08 /agosto /2014 18:50


De sa terra s’alenu
bintrat in pettus meu
e de sa vida intendo su murmuttu.
E in su coro prenu
m’intendo de recreu,
ca su sutzu assaboro de su fruttu
chi su tempus m’offerit
cand’ ‘e s’incras m’abberit
sa gianna ube mi bàntzigat s’ammuttu
de sa ‘oghe ‘e s’ispera
torrandem’intro lùghida e liera.

E lampizos mi ferin
in sos ojos transidos,
cun lughes in colore de s’ammentu
de bisos chi cunferin
sustentu a sos sentidos,
disizosos de currer cara a bentu
in anderas antigas,
chircande sas istigas
de sas muttas de gosu e ausentu,
chi travigare ancora
dia cherrer innanti ‘e s’ultim’ora.

A bolare mi peso,
cun alas incanidas,
subra sas baddes mias e sos rios.
E a su chelu arreso
custas cambas frunidas
de gosos e de pérdidos appios
nàschidos in sa mente,
appagada e dolente,
prena de donzi duda e disaffios
chi sa vida m’intregat
cando sas dies pàsidas mi negat.

Giangavino Vasco

3 luglio 2014

1° Premio alla 23^ Edizione del “Prémiu ‘e Poesia Sarda Remundu Piras” – VILLANOVA MONTELEONE 2014

Condividi post
Repost0
23 agosto 2014 6 23 /08 /agosto /2014 11:47

Fintzas a la bincher (Samih Al Quasim)

Apo a perder, forsis sa zorronada,
comente lu cheres tue,
tep'esser fortzadu a bender bestimenta e tramata;
Apo a fagher, forsis, carradore de pedras;
su fachinu,
su contoneri
o s'oberaju in unu fraile;
forsis tep'esser fortzadu a chircare in muntonarzos
pro acatare unu ranu de manigu
o forsis apo a morrer nudu e famidu.
Mancari gai non m'apo a resinnare mai a tie,
inimigu de sole!
Ma apo a agguantare fintzas a s'ultimu gutiu
de samben in sas benas.
Tue mi dias poder furare s'ùltimu prammu de terra,
dias esser capatze de dare sas prejones
a sa giovana edade mia;
de brivare-mi de s'istrumentu de nonnu:
de sos frunimentos, trastos
e isterzos.
Dias esser capatze puru de dare fogu
a sas poesias mias e sos libros
e sa carre mia a sos canes.
Dias esser - coment'est beru - un'ammutu
in coro de sa bidda nostra,
o inimigu de sole!
Mancari gai, non m'apo a resinnare a tie mai
e, fintzas a s'ultimu gutiu
de saben in sas benas
apo a agguantare!...
M'asa a poder istudare sa lughe chi m'isciarit sa
note
e brivare-mi de unu basu de mamma;
sos pitzinnos bostros diant esser capatzes de
afeare su pobulu e a babbu meu;
calchi vigliacu de bois diat eserr capatze de
afaltzare s'istoria mia.
Mantessi tue dias poder brivare fizos mios
de una beste bona;
capatze de coglionare
a caragota
sos amigos mios,
ponner in rughe sas dies in bididas de umiliu,
o inimigu de sole!
Mancari gai, non m'apo a resinnare a tie mai
e, fintzas a s'ultimu gutiu de samben in sas benas
apo a agguantare!...
O nemico del sole!
In su portu bido infiocaduras,
sinzales de allegria;
intendo boghes cuntentas
e plausos ispantados
chi infogant de brama sas bulas;
e atesu bido una vela
ch'isfidat su bentu e sas undas
brichende cun fide s'arriscu!
Cust'est sa torrada de Ulisse
dae mares de s'ispèrdida.
Custa est torrada de sole,
de un'amine disteradu!...
Pro sos ojos suos e pro s'amada terra
giuro de non mi resinnare a tie mai
fintzas a s'ultimu gutiu de samben in sas benas,
ap'agguantare,
ap'agguantare,
ap'agguantare!...

Condividi post
Repost0
13 agosto 2014 3 13 /08 /agosto /2014 10:28

Su coro indeosadu abberu, iscàsciat(1)
chirchende chena pasu sa diosa.(2)
Issa l’apporrit sas laras de rosa
e issu puru de su ch’hat l’aggràsciat.(3)

Ma calchi ‘olta su... furru s’isfàsciat
e si nde morit chena... fagher cosa.
Tando bi cheret manu carignosa
a bider si sa... fache(4) torra s’àsciat...

Cudda acchicca(5) su fogu a mori-istuda...
Issu nd’’essit: “t’appago su disizu,
chi non ses morighende(6)... gioga(7) molta”.

E issa, asciutta-asciutta(8): “so in duda(9)
chi toccat de sighire su... manizu
pro non si... morrer un’àtera ‘olta!”

Condividi post
Repost0
12 luglio 2014 6 12 /07 /luglio /2014 00:30

Ti cheria impromiter

su sonu de s'umbra...

...sa galania de s'astore...

Ma deo so poete,

e ite, e ite t'apo a poder dare?

Ti chereia impromiter

s'isterrida larga de s'arcubentu...

...s'isberridu ruju de sa corra a mesudie...

Ma deo so poete

e ite e ite, t'apo a poder dare?

Ti cheria impromiter

su ninnidu sabiu de su litu in Abrile,

pichiolos tinnende a s'interighinada...

passizadas de luna corrintolu,

faeddos de pedras derrutas...

...e nues che rundines in chelu,

ti cheria impromiter...

ma deo so poete

e ite e ite t'apo a poder dare?

Ti cheria impromiter

s'alenu de sa tanca manna e sola...

s'isprammu de s'isciareu a chijina,

su brincu de su crabolu tentu a giobu...

Ma deo so poete

e ite, e ite t'apo a poder dare?

Sa boghe alta e neta de su mundu,

s'amore veridadosu isferchìdu in petorras...

...sa fritza ladina de sos versos...

...e una mola de trigu ispighende,

unu sognu cantu s'aera,

ti cheria impromiter...

Ca deo so poete.

Condividi post
Repost0
17 giugno 2014 2 17 /06 /giugno /2014 10:37

T’an degogliada in pinzos e sentidos,
prena de conos, bàula e piantu
andas ch’ànima in pena in campusantu
fatu ‘e ùmbras e pessos aturdidos.

Ti chinghet s’astra cana e ti alpilas
ca mesu nuda ses e biaita,
e sena amore in custa note frita
miras sa luna e sola t’acuilas.

Ti ch’an furadu su risu innotzente
brutu de ludu e fertu da s’ispina;
in-d-una mata acultzu a sa banchina
tudas sos ojos, samunas sa mente.

Como abba nida pedis a sa nue
pro samunare nuscos e disizos
de s’animale ch’in pagos lampizos
t’at impitada e t’at lassada in cue.

Fortzas non tenes prus ne voluntade
de torrare a sa vida e a su mundu;
bies s’onore tou vagabundu
in àndalas de dolu in faltzidade.

T’‘enit sa gana de non ch’esser prusu
de ti ch’andare paris a sos bentos
sena respiru, sena pentzamentos
bolende in baltu semper prus a susu.

Ma su mudore no! non batit ranu,
in cussu sulcu non cumprit ispigas,
depes tudare sas trassas antigas
pringias a mannu de fadu metzanu.

Sa mala sorte la depes gherrare,
bògalu a pizu su male c’as tentu
e non t’atristes si in calchi mamentu
cun s’ignorantzia as a benner a pare.

Est unu male ch’in totu sa terra
pesat in bolu saetas de fogu
e sos ch’amore si furant pro giogu
finant sestados in chentu-e-una perra.

Ma non t’ispores. Pro dogni fiore
torrat s’‘eranu e su sole in olvidu
mandat su fritu iscaldinde su nidu
pro cussos coros chi bramant amore.

Primu Premiu Poesia in rima - “Premiu ‘e poesia sarda Santu Mauru” Sorgono 2014

Condividi post
Repost0
23 aprile 2014 3 23 /04 /aprile /2014 12:02

Poeta improvvisadore de Tissi, in su 1700.

 

Coro meu, ajò, ajò
a benis a t’ispassare?
Imbasciada hap’a mandare
a rosa mia dechida,
hoe chi non l’hapo ida
mente mia non reposat,
nadel’a bianca rosa
s’issa cheret la visito.
Si de la ider merito
visitare la cheria
a s’inamorada mia,
giughide cust’imbasciada;
a sa mia inamorada
nadeli goi matessi
chi m’hapat in coro nessi
et no hapat cuidadu.
Nadeli chi hapo sensadu
ispassiu et divertimentu,
chi m’hapat in pensamentu
nessi cand’andat a missa.
Et nadeli chi pro issad34 d
non b’hat odiu ne rancore,
chi s’ammentet de s’amore
prima ch’hat fundamentadu.
Ite naras, coro amadu
chi mi lassas angustiosu,
coro ingratu et ingannosu
chi mi privas de allegria?
Como sa persone mia
regirat ca non m’istimas,
de ti lassare non timas
cant’in vida hap’a durare,
nen timas de ti lassare
crelu, coro meu mannu.
Si eo ti juto ingannu
chi Deu ingannet a mie,
si juto eo ingannu a tie
chi Deus mi let sa vida.
Bides chi juto imprimida
intro su coro una frizza
et tue non nd’has frizza
ruja mela colorida.
Bochimi o lassami a bida,
como in brazzos tuos so;
coro meu, ajò, ajò
a benis a t’ispassare?
Condividi post
Repost0
29 marzo 2014 6 29 /03 /marzo /2014 18:03

Una poesia de un'improvisadore egitzianu,

fata in onore de una bella in ricurrèntzia

de sa festa de s'agricoltura. Istrapulada dae

Remundu Piras in versos liberos, su 15/09/1975.

Posta in rima e (ispero) infiocada dae Antoni Altana su 29/03/2014.

Sa pius bella

Pius de un'amante, de s'isposa

e pius bella de onzi femìna,

che un'istedda deghile, divina,

cando in s'annu nou essit donosa.

Cavanas giaras, cun abbaidadas

atiras in ammajos de ispantu,

laras agnanghent bisos a s'incantu,

tuju altu tra duas arrecadas.

Su sinu, meravizas e atiros,

sos pilos che coloras chi ti ligant

didos che loto in petalos s'ispigant

e sos fiancos dignos de ammiros.

Sas ancas sun colunas chi t'inserrant

cussa tua bellesa pius manna,

onz'atera bellesa, faltza gianna

est paragone vanu si l'aferrant.

Nobile moer in passu signadu,

faghes coro meu isciau tou

solu pro unu asu dadu a prou

in una note ebbia, ammachiadu.

Biadu cusse chi pro sorte leas

dendel'abbratzos in notes intreas.

Condividi post
Repost0
28 marzo 2014 5 28 /03 /marzo /2014 00:22



Gherra... e ancora mùidas de gherra,
chi de ùrulos prenan cust’aera.
Ischidada s’est torra cussa fera,
ca de samben sidida est issa ancora;
dae sa tana ’essida nd’est a fora
po tribulare torra cussa terra.

Su pruine sos carros nd’an pesadu,
oscurande unu sole semper frittu,
istudand’ ‘e sa paghe donzi appittu
po cumproare chie est pius forte,
ch’est prus capatzu a semenare morte
tottue, cun su coro isfidiadu.

E cuss’ómine it’est ch’at a pensare,
su logu sou ‘idinde bortuladu,
in terras ube aiat semenadu
paràulas de paghe e de consolu;
ca po nois teniat oriolu
e sinnos at chircadu ‘e nos lassare.

Fin ùmiles istigas de amore
ch’in pagas mentes, fortzis, sun bintradas;
sas àteras las an ismentigadas,
ca s’ódiu leadu nd’at possessu.
De tottu su chi tando fit sutzessu
est abbarradu solu su dolore.

Pòbera zente, pòbera sa terra
chi custos tempos malos sun patinde,
disamistad’ e gherra solu ‘idinde,
sighinde sas isperas istratzadas,
in dies semper prus disisperadas,
in mesu ‘e falsidade e cuntierra.

Ma fortzis un’incras at arrivare
chi sos gherreris tottus s’an arrèndere,
e mudines de paghe s’an’intèndere
in sas terras torrande a imbirdire.
In pópulos istraccos de suffrire
sas mùidas de gherra an a sensare.

E sos ojos infustos de resignos,
chi mai an bidu gosu,
an a tenner reposu
in nottes prenas solu de carignos.

Giangavino Vasco

29 dicembre 2008

Condividi post
Repost0
25 marzo 2014 2 25 /03 /marzo /2014 11:45

Cando fit tempus de famine e frittu
e tiraiat bentu e ranzoladas
de abba mazaian su cannittu

mama cun sas massiddas ingrujadas
arrustiat basolu a conca a fogu
e nois mastulende a ispanzadas

e contaiat ch'in ateru logu
b'haiat riccos donnos e daminas
e zente chi viviat sempre in giogu.

Sas domos fattas fin de casadinas,
chei s'erva creschian maccarrones
fin pienas de casu sas chintinas.

E naraiat chi zertos riccones
haian agattadu unu siddadu
boltulende in s'isostre in sos cuzones.

Tando s'haian tancas comporadu
e baccas cantu bellas bi nd'haiat
pasculende in sas tancas de Cunzadu.

Mama cun custos contos prosighiat
e nois dae su sonnu inghiriados
fattu fattu a su lettu nos giughiat.

E nos sonniaimis sos siddados
tancas e buscos, cursas e pariglias
peri sos montes cun caddos alados.

Poi sos bisos isolvian briglias
sighinde de sa vida sas isperas,
sas marranias, sas aspras puntiglias.

Nd'hamos chircadu sutta chentu aeras
siddados e siendas, in balanzu
nd'hamos tentu iscunfortu e violeras.

Pro trampare su tempus tristu e lanzu
torraimis in sonnu a su cuile
chi fit d'alenos caldos affianzu.

Haimis su siddadu in su foghile
e mama fit tesoro e fit amparu
e reina de paghe in su giannile.

S'insinzu sou sanu, onestu e raru
fit bacchiddu de arrumbu e seguresa
in sas traschias luminosu faru.


fiama de amore sempre azzesa.

3 de nadale de su 1999

Condividi post
Repost0