Ti cheria impromiter
su sonu de s'umbra...
...sa galania de s'astore...
Ma deo so poete,
e ite, e ite t'apo a poder dare?
Ti chereia impromiter
s'isterrida larga de s'arcubentu...
...s'isberridu ruju de sa corra a mesudie...
Ma deo so poete
e ite e ite, t'apo a poder dare?
Ti cheria impromiter
su ninnidu sabiu de su litu in Abrile,
pichiolos tinnende a s'interighinada...
passizadas de luna corrintolu,
faeddos de pedras derrutas...
...e nues che rundines in chelu,
ti cheria impromiter...
ma deo so poete
e ite e ite t'apo a poder dare?
Ti cheria impromiter
s'alenu de sa tanca manna e sola...
s'isprammu de s'isciareu a chijina,
su brincu de su crabolu tentu a giobu...
Ma deo so poete
e ite, e ite t'apo a poder dare?
Sa boghe alta e neta de su mundu,
s'amore veridadosu isferchìdu in petorras...
...sa fritza ladina de sos versos...
...e una mola de trigu ispighende,
unu sognu cantu s'aera,
ti cheria impromiter...
Ca deo so poete.