Pruite, poesia?... (Antonio Maria Pinna)
24.10.2013
Di antonalta
Muda che-i su sole 'e manzanile
ti acheras a sa giannas de su coro
giara che luna cun passittos d'oro
m'iscassiddis su sonnu e mi turmentas,
cando che massajeddu abberis, tentas
in sas tulas de s'intimu. Oh! deghile
cumpagna sentza cara, naramilu
pruite mi turmentas e mi giughes
a piangher in pês de milli rughes?
A rier cun sas laras sentza gana?
A cantuzare sutta sa funtana
attittende su mortu a man'in pilu?
Eppuru non ses sole, non ses luna
e nemmancu mamma cara tue ses!
Ma tando pruite, prite cun sos pês
chi paren alas mudas, ogn'intantu
frimmas su 'olu e pesas unu cantu
a boltas pro disgrascia o pro fortuna?
Ajò! O sentimentu sentza muros
narami chie ses chi tantu impreu
de me faghes? e chie, forsis Deu
ti mandat? O su chelu biaittu?
Oppur'in cudd'inferru malaittu
t'han post'in manu poddighes maduros?
O fizu, fizu amadu, si l'ischeras
cantu suffro in cust'ora chi mi giamas:
gia l'isco chi m'odias! Ma chi m'amas
pius de te mantessi hapo cumpresu;
ma su "pruite" est mannu, est tropp'attesu,
ZIGANTES l'han iscrittu in sas aeras!...
Tue, como pianghes, e addite
pianghes e iscries mi dimandas?
O poeteddu ruzu, raras randas
ti orizan sos saltos de s'anima!
Canta, canta, versa calchi lagrima:
...pustis mortu cumprendes su proite!
Antonio Maria Pinna
Primu premiu Otieri 1983 (Musserradu Meridda)
Tema impostu "Pruite sa poesia"
Condividi post
Per essere informato degli ultimi articoli, iscriviti: