S'istrumentu de Meo Concheddu (traduiscione)
02.05.2013
Di antonalta
Oje frealzu, vintinoe, datariu
de millienoighentostrintasete,
poi de sete cuartos pius sete,
umpare a dotor Pi, regiu notariu,
pro cantu insiguru, su ch'isciaro
dispongo e cunfrimmo cantu naro.
Deo sut'iscritu Meo Concheddu, lasso
avisciad'abitudine paschida
a su nebode meu, chi si at vida,
non fatat che a mie, coglio e passo,
s'invece morit giro s'incumbentzia
a s'istitutu de benefaghentzia.
Lasso a umanos chena s'isperantzia
su tant'e bonu sensu e de criteriu
chi m'ajueit a non leare a seriu
chie preigheit in bida fradellantzia,
e poi fatos sos contos in taulinu,
ligheit Abele e libereit Cainu.
Lasso cussizu a Pepe camereru,
chi si chesciat de essere unu burdu,
de non chilcare babbu, tzegu o surdu,
ma siat onestu e lasset su misteru
pro render solu sos contos a Deu
si fizu de cristianu o de giudeu.
Ligo pudores de tempus antigu
a betzu professore moralista
chi pro coberrer porcherias in vista
isfozaiat alvores de figu,
ma a sa fine, restadu chena fozas
resteit muzere nuda cun sas bozas.
Lasso a Mimì sas pena chi m'atiat
cando enzeit a dare s'adiosu:
"M'as tropu cumpromissa, bellu gosu...
De li ogare fune, gia s'idiat...
Pepe ischit totu... no arrisches tudda...
(E invece Pepe no ischiat nudda.)
A s'avocadu Coa, mustro altares
pro biver chin sa massima prudentzia,
lassende-li sa "crisi de cussentzia"
chi selvit sempre a concluer afares
e ponner in mantessi beverone
siat su cumbeniu che-i sa cumbinscione.
A s'ecellentzia... (M'iscujet ammancos)
li lasso un'iscontriu pro inditu:
prite degh'annos faghet, poveritu
andaiat in chinca 'e chimbe francos
e como chi los at cuguruddados
non riconnoschet chie bi los at dados?
A Titziu e Caiu e totu sos macos
restados inconnotos dae su bandu
chi non leein postos de cumandu
lasso gustu, chi sian de se teracos:
asi a s'acabbu de sa pantomima
an a torrare macos che a prima.
A Mariu Pe, apoi su Cuncordadu
ch'est solu creja e criticas arresas,
li lasso, siat nadu chen'ofesas
suspetos de nos aer coglionadu
ca fit pius sinchèru tra manizos
cando daiat metanzos cussizos.
A portinaju meu ch'est suldu e mudu
cuntzed'e narrer comente la pessat,
a tzilleraju istrino chi resessat
in cussu inu chena aer iscudu
de legger veridades, salvu ciascu,
in fundanas de s'ultimu fiascu.
Lasso a Pedru azigu 'e dignidade,
mantessi cussa chi at s'atu mia
chi apenas faghet calchi porcheria
la coberit cun terra in libertade,
mentres tiu Pedru la lassat distratu,
bi ficat pes e fraigat su palatu.
Lasso a amigos, palatos in aria
chi fraighei in s'istratosfera
ue andei a bolu cudda sera
chin una principessa immaginaria,
fatende un'ateraggiu de fortuna
in mesu iscacaglios de sa luna.
A Arturu fradile ch'at isperas
sol'in medaglias de sa vana gloria,
lasso s'auguriu de piantare boria
pro biver e sighire camineras
chena bisonzu de insigne ameddu,
ma sempre a conca alta!
Meo Concheddu.
Condividi post
Per essere informato degli ultimi articoli, iscriviti: