s'amigu de totu sos sardos chi cheren mezorare sa limba, iscriende su chi capitada e dende cunsizos bonos
Sias donosa dulche mia Ipisista, deliscia mia, tesoro meu; jama apoi manigadu, ch’apo brama d’enner; e tanca pro s’anzena vista.
Ma no ti enzat de aer s’isvista D’abberrer torr’in campu pro sa cama ; chilca solu ‘e tessire noa trama, pro ch'in s'oldinzu, continu resista.
Antzis, ja enzo in taldu manzanu ca ja ustadu apo prima ‘e s’ora gai chi a bentr’in susu in sa dimora no mi s’istampet tunica o cabanu.
|