Overblog
Edit post Segui questo blog Administration + Create my blog

s'amigu de totu sos sardos chi cheren mezorare sa limba, iscriende su chi capitada e dende cunsizos bonos

Boidu, chei su coro meu (Sara Firinu)

 PRIMU PREMIU

53° "PREMIU OTIERI" de Literadura Sarda 2011 SEZIONE PROSA "ANGHELU DETTORI

 

Unu contu torradu in tertzinas dae Antoni Altana.

 

Segunda Parte

 

tzertas bortas non mi daiat maja,

e cando istaia male meda,

serrada intro che una sesaja

 

 

pessaia chi cussa fit sa seda

chi devia pagare pro non esser

ne fort'e brava cant'issa mi peda'.

 

Bi lu cheria rimarcar'e tesser

chi deo puru fio che issa forte

e tantu forte istei de resesser

 

pro meses arrischende-bi sa morte.

Issos, leados dae su trabagliu

fin sempr'in chilca de sa menzus sorte

 

in su mundu de ghias chen'imbagliu,

chi pro me fit su mundu chena sensu.

Sol'in coro m'eniat che abbagliu

 

o fossi fit s'isperare intensu

de ider in bijone in s'aposentu,

mammai intrare pro dare cunsensu,

 

nende de non cuare sentimentu,

ma fagher bider cantu tue ales,

ca issa connoschiat fundamentu.

 

Gai la cheria in modos uguales,

setzid'in letu a fiancu meu

nende ch'in cussos mundos ispeciales,

 

bi fit puru pro me su logh'intreu.

Ma sas bijones sunu fumu caldu

e forsis si fit sapida 'e su neu

 

solu cando isteret tropu taldu.

S'istogomo giughia gia a cantos

umpare chin su cor'intro s'azaldu.

 

M'acatein in bagnu, e tot'afrantos

subra su frobiman'insambenadu

dae su nare meu. Meda ispantos,

 

mammai non fateit, ca tal'istadu

fit pro issa frecuente mansione

e gia l'ischiat torrar'a biadu.

 

 Sos pes in altu subitu mi pone,

una tatza de abba tucherada,

nende : "tedesser alta sa pressione,

 

 

como la proo. In cantu alimentada,

gia la creo, ca famine non mancat."

Mi neit manc'azigu preocupada.

 

Un'oju s'abbelzeit, ma poi si tancat

pensende - custa olta, su dutore

isbagliat cando pius s'afiancat

 

s'interessu de incher pro s'onore.

S'abba dulche selveit a serrar'oju.

Cando torrein a bider lugore,

 

idei gia ch'aia fatu abboju

in unu lettu chi non connoschia;

tra boghes e lamentos a forroju.

 

Una picioca a costazu idia

abbaidende-si-mi fissa e muda

chi s'ojada a inghiriu fuia,

 

chilchei fortzas ma pro chi atzuda,

non bastein ne fortzas ne suore.

Mammai intendia pius limbuda,

 

arrejonende chin unu dutore,

acultzu a sa janna 'e s'aposentu,

chena cumprender prite tant'ardore

 

poniat in rispostas cun s'atzentu,

tant'e lintender nende: "No est neu

malu, ca apo idu s'aumentu

 

de s'istudiu, e d'est tale peleu

chi li causat totu s'istrachinzu."

Poi, enzeit a su letu meu

 

e si frimmeit cue chena pispinzu.

Deo mi la sapia ma pibiristas,

restaian faladas in ruinzu.

 

Su telefono tando, noas pistas

mi deit pro fastizu e ca li neit -

mi chi pretenen, atere ch'assistas.-

 

Apoi pagas dies mind'ogheit

ca istaio ene, li pariat;

ma babbu puru la pistighinzeit

 

 

nende ch'averiguare mi deviat,

ca isse non fit tantu trancuigliu:

"Dae meses chi a basciu no ch'eniat

 

e non cuprendo custu sou puntigliu

chi pro la ider bi devo pigare

che cando siat subra su navigliu!"

 

"Pone mente a mie lassal'istare.

Cuss'est creschende, non l'ischit manch'issa,

lu faghet pro nos fagher annicare.

 

Sun totu cosas de s'idea fissa

chi s'edade lis dat; ma gia s'arrende',

e non la pibies pro chi siat afissa,

 

ca faghes peus si l'istas preghende,

e amus medas cosas de pessare,

chin totu su chi semus tribulende.

 

A propositu, ti cheria contare...

Agiummai mi fio ismentigada,

chi deris resessemus a salvare

 

dua vidas in s'oru 'e s'arriscada

chi oramai s'isper'aio peldidu;

tropu cuntenta so e apagada."

 

Babu, pro issa, sempr'inorgoglidu,

bidiat oro in cantu naraiat

e raru pro cuntrastos poniat didu.

 

Passada gia sa chida, torraiat

s'antigu visciu de mi manigare

de cantu e pius si b'acataiat,

 

pro dever poi a su bagnu andare

e poi in s'aposentu, penas mias

de fiza nada che pro isbagliare,

 

ponia insigures'e timorias.

Intro de bator muros fia ochende

conca, carena, isperas e ghias.

 

Però, istranu, mi fia intendende

sempre pius lebia, che cando ch'imbolas

onzi die sa parte ch'est pressende.

 

 

Non durein a longu sas alzolas,

ca m'ischidei torra in s'ispidale

e custa olta sos pes in catolas

 

bi los lassei mesu istadiale.

Mammai puru fit in pistighinzu

chi a modu sou cuat usuale.

 

Forsis ca l'ana dadu giust'insinzu

de su ch'ischiat ma cheriat negare

a issa etotu, lassend'in ruinzu

 

bisonzos chin ajudos de mi dare.

"Forsis deves istare pius atenta

a fiza tua; chilch 'e l'ajuare."

 

Mammai, a custu s'intendeit retenta,

ca fit issa ch'ischiat sempre totu,

e issa leaiat a manutenta

 

e dat e si daiat giustu votu.

Cando enzeit a s'aposentu meu,

dae s'annicu fit a chizu cotu;

 

deo dae atesu idei s'anneu

tanchei sos ojos ma sende ischida.

Issa tando setzeit, lassend'impreu,

 

ma chena narrer nudda, che isfida

chi coment'issa faghiat deo puru,

ca creo ch'ischiat chi non fia drommida.

 

Poi, leeit sa buscia e a passu duru

s'avieit a fora. Su manzanu

a sas bator e mesa, disasuru

 

l'ateit un'ischigliu in cantaranu

pro cant'ancora non aiat drommidu.

fit s'ispidale, chi tremeit sa manu

 

cando intendeit chi an detzididu

de che la giugher impress'a Casteddu

ca istaiat male e fit partidu

 

gia s'avisu. Comintzat s'ismelmeddu,

nd'ischideit a babbu e ch'est pigada

a s'istantzia mia, ma fit magheddu

 

 

pro issa cussa zona ismentigada

e non ischiat ue ponner manos

pro mi leare sa roba pranciada.

 

At abertu calascios e divanos

imbolende-che su chi non chelfeit,

ma de pigiama non b'ideit intanos.

 

S'armadiu tand'aberit e b'ideit

cussu chi l'at lassada chen'essida

e chena fortz'apena lu legeit.

 

It'est chi non andeit in cussa vida?

in cussa mod'e biver a puntinu,

chi puru pro sa fiza fit cosida?

 

Cue comintzeit a fossos su terrinu;

diagnosi, dutores e meighinas

non sempre giustos torran a molinu.

 

Isalenada arriveit a fuinas,

ma acateit boidu su letu

ca sas graves semadas fin ladinas.

 

Deo m'ammento solu tretu tretu

in rianimascione de sos trinnos

de su telefoneddu, ma s'apretu 

 

de lu leare, istein solu chinnos,

ca non bi la faghia a mi girare,

leada dae lebios impinnos

 

chi creia ponzende-m'a bolare.

Su pustis resessei abberrer s'oju,

ma intendia solu faeddare

 

coment'essere intro buju moju.

Fit su dutore cun infermieris

nende - grascias a Deus a fat'abboju.

 

Mammai cuende noos cussizeris,

una lagrima ogheit un'ebbia.

"Lassade-mi chin issa, dae cianteris

 

so chentza poder l'esser cumpanzia"

Si fit setzida istringhende manos;

ma pro cantu non totu cumprendia,

 

 

mi pariana tebios beranos.

Malamente, comente lu potei,

ca faeddare fin isfortzos vanos,

 

pedei iscuja de cantu perdei

in istudios "Ma gia ponz'agiustos

e recupero totu." Assigurei.

 

M'abbaideit chin ojos iffustos:

"Pess'a sanare chi pro sas iscolas

e pro totu b'at tempus, pess'a custos.

 

Ca non bivimus solu de alzolas

e iscuja la pedo deo a tie"

Intendei s'istogomo tra molas,

 

ma non fit su dolore de onzi die

chi intendia sos ultimos tempos.

Fit un'esser atata, post'inie

 

chena bisonzu de ingullimentos

chi bramaia sos ultimos annos.

Aia bisonzu de custos mamentos,

 

de intender paltire sos afannos,

de intender chi issa fit chin megus

e ispannare iras e ingannos.

 

Ma pius bellu fit chi aissegus

non ispinghia cussu manigare,

ponzend'in fora che a brutu pegus;

 

ne cheria su coro illichidare,

pro tropu tempus fritu, isboidadu.

M'abbratzeit cando fia pro l'abbratzare.

 

 

 

 

Torna alla home
Condividi post
Repost0
Per essere informato degli ultimi articoli, iscriviti:
Commenta il post