Overblog
Edit post Segui questo blog Administration + Create my blog

s'amigu de totu sos sardos chi cheren mezorare sa limba, iscriende su chi capitada e dende cunsizos bonos

Ma cale poesia... ( Altana 1° premiu Tonara 29/07/2012)

                                               I

 

Ma cale poesia, ma lass’istare,

abberu bi creides? Castigados!

ma non l’idides chi versos rimados

sun solu frutos de tantu pulgare?

 

Sun cuntzetos connotos, abbusados

e  medas chi an devid’iscartare

o atzumbados in rima trapare

chi pro irgonza si che sun cuados.

 

E cantos an su versu comporadu

cantende una etza serenada,

cun nom’anzenu giamend’amorada

ca in presse, non l’aian cambiadu?

 

O creides abberu ca est puma,

pro cantu delicada diat carignu

movende sentimentu pius dignu,

s’est de pudda in braja fuma fuma?

 

Ardore, vida, cun abbratz’e asu,

chilcat pro rima su menzus fiore,

ma si cun rosa non faghet tenore,

ponet bassu, fiore ‘e calacasu!

 

E peus sos machines de s’intonu

chi  limb’in limba est cun s’armonia

nende-li tue ses sa vida mia,

ma su bimboi l’atit assuconu.

 

Brutu vigliacu prite no mi enis,

chi ti do deo su passu torradu,

ca cando b’at de ti leare gradu

ispiconas e fruscias che a deris.

 

Ma cando deves fagher prijoneris

ti cuas insegus poddighe pitzinnu

fatend’a poetone grodde tzinnu

coment’e narrer sa porta m’abberis?

 

 

E cudde mann’e macu bi l’iscricat

E li regalat cunsizos in rima,

poi l’agianghet ispijad’istima

chi in tres dies s’allizat e sicat.

 

Ca isco ene chi veru poeta

regoglit pulgaduras e iscaltu

e impitat su basciu chin su altu

e s’arga medas bortas faghet neta.

 

Si b’at dificultade, pius insistit,

e minetat: “a rima bos isparo!”

Ma como chentza bruglias bos isciaro

chi su veru poeta no esistit.

 

Esistit chentza tempus unu mundu

a istima delicada ricamadu,

ue coro a sa mente cojuadu

Fizat amore su pius fecundu.

 

De timanza e rosas si coronat

e in laras brotat saboridos basos,

ispalghende abbratzos chena pasos

ma poesia est cand’in sinu sonat.

 

Sonat cando l’ispinghen fortz’arcanas,

ponzende in sas venas un’apretu

chi ti faghet cumprender su segretu

pro intonare sas bramas mundanas.

 

Issa ti porrit totu chin su entu

e ti mustrat su pesu e sos colores,

bujos e tristos cando b’at dolores,

lebios e friscos cando b’at cuntentu.

 

Ma  briosa e dèchida s’impignat

cando cheren cantare  sos pitzinnos;

sas pius bellas seberat pro ninnos,

chi ancora non rimadas las carignat.

Torna alla home
Condividi post
Repost0
Per essere informato degli ultimi articoli, iscriviti:
Commenta il post