s'amigu de totu sos sardos chi cheren mezorare sa limba, iscriende su chi capitada e dende cunsizos bonos
Sos linbistas? Califfos de s’Arabia.
Sas limba Sarda? Un’arrabbiada,
chi prima, nachi fit ingabbiada
cun cadenitas de sos dantes sardos
e como issos chena riguardos
l’innudan e la torran a sa gabbia.
Li dan su olu a s’interinada,
nendeli, mudandas de si ogare,
gai chi cand’istraca de olare
drommat nuda a longu manzanile,
mantenzende abeltu su giannile
ue non cheren siat istrobbada.
Non bastat nuoresu, logudoro,
campidanu,tatari e caddura,
alghero e tabarchina cultura
a custa sarda isula tirrena,
ma pius manna cheren sa cadena
de sa noa penosa limb’insoro.
Naro – ma prite non nd’isposan una
de cussas chi cust’isula bos passa’?
Ite mai bos dat cussa bagassa
fata dae sete babbos pro chi sardos?-
Un’asilada de libros bastardos
pro alludare istorica fortuna?
Puru piemontesu, menzus petzas
Mannu cunfirmat chi nos an furadu
e como, torra a culu paradu
pro leare soddu europeu,
chin biculos de limba in ozuseu,
torrad’a noa subra peddes betzas.
Gai restamus che sardas forestas
cando passein sa serra toscana
o cando cun su regnu tancad’ana
cumonales, pro rier sos barones.
Sas limbas sardas pro sos foghilones,
e s’esperantu sardu pro sa festas!
(Su fasciu mi cueit in buja chiza
e como cheren de torare istria.
Ma nademi cal’est sa sorte mia;
ender overas pro anzena fiza?)