s'amigu de totu sos sardos chi cheren mezorare sa limba, iscriende su chi capitada e dende cunsizos bonos
Nebidos sentimentos de poeta
chi pigat in altura cun sas fide,
e paret nende - sas manos unide,
e damu a Deus su chi Deus iseta'. altana
S’ANIMA (Ignatziu Porcheddu)
Da-e semper sos passos mi los gestit
sentza chi tenza modu ‘e mi l’opponner:
detzidit cando e comente los ponner
ca totu est lughe sua sa chi m’’estit.
Non la tocco! Non l’’ido!...La respiro
chin su respiru sou chi nos ligat
fintzas cando sa morte che la pigat
pro nos divider in s’ora ch’ispiro.
Non la connosco! Eppuru dipendo
da-e su cherrer sou…Non si fidat
a mi lassare solu e mi guidat
in intro de sas cosas chi cumprendo.
Mi cheret zustu, rispettosu e bonu
e cando non lu so mi pittuligat
su tantu chi mi bastat…Mi castigat
si su rancore non borto in perdonu.
Non drommit! No hat pasu! M’istat fissa
fintzas cando su sonnu in prenu leo
ca intr’’e issa vivende so jeo
e in intro de me vivende est issa.
Sa vida chi respiro e chi respirat
e chi serena a esser sempre aspiro,
a su mundu ‘e sa nàschida la ghiro
in s’ora ch’a su chelu la retirat.
Lu creo su chi naro? O son preguntas
a s’Eternu, divina veridade,
ch’est in sa punta de s’immensidade
vizilende e preghende a manos zuntas?
Cantas e cantas cosas mi pregonto
si puru de rispostas non so dinnu,
intantu, chin sa fide e chin s’impinnu,
su no ischire, serenu l’affronto.