s'amigu de totu sos sardos chi cheren mezorare sa limba, iscriende su chi capitada e dende cunsizos bonos
A sa sera
Forsis proite dae fadale calma,
immagine mi ses, e dulche torras
o sera! E cando in briu impalmas
estivas nues e Zèfìru chi acorras
o cando a nie sas aeras almas
e de nieddu s’universu imporras
sempre invocada ses, e a cua ti salvas
intro su coro chi suave aforras.
Bituleri dissignu a mie istigas
chi a nudda acudit, e intantu fuet
su tempus reu e fatu tou impigas
trumada lena ue in me s’istruet;
e paghe tua mirende, sonnu ligas
d’atza balente ch’intro petus muet.
--------
S’imbitzu de sa notte at tramadu sempre unu
tzeltu ammaju in sos poetas liricos.
In custu sonetu famosu, publicadu in su 1803
Foscolo descriede su momentu inue falan sas
primas ismurinadas e su mundu iscolorit
dae lumeras vitales de sa die a s'amargura
de s’iscuru, chi peltzipitat s’idea de sa morte.
Sa sera atit chin issa, mistica aera de calma
e appasigos de afannos, inue fintzas un’animu
turmentadu podet pro azigu essere alleviadu.