s'amigu de totu sos sardos chi cheren mezorare sa limba, iscriende su chi capitada e dende cunsizos bonos
|
Issa mi faeddeit: “ O Salvadore! deris su pappagallu fueit ebbia, prite t’immentigheis su passadore; cust’est su mese: fora ‘e domo mia!” Milla sa caridade, mi s’amore! pro una estia, a tale fizilia, ch’iscuder fora unu servidore, ponzendeli famiglia in tribulia. Ma deo isco fatos de tenente, de imbisitas a su maresciallu e andadas a Nule tenzo in mente. Tando, atenta e preghet Deus, ca creo chi si mi catzat pro su papagallu, idet su papagallu chi so deo! |