s'amigu de totu sos sardos chi cheren mezorare sa limba, iscriende su chi capitada e dende cunsizos bonos
devo paragonare-ti a una die de istiu?
tue ses pius donosa e moderada:
bentos impetuosos trinnigan boculos de maju
e su cursu de s'istiu a durada tropu cultza;
a boltas s'oju de su chelu est tropu illuinadu,
e frecuente su chizu doradu benit buju;
e onzi bellesa dae sa bellesa si mujat,
maltrata dae su casu o dae mudevole cursu de natura.
Ma su tou eternu istiu non devet allizare,
ne perder sa bellesa chi t'apartenet;
ne sa morte at a dever antare-si de su tou bitulerare in s'umbra sua,
prite as a crescher, in su passare de su tempus, in versos eternos.
Fintzas chi b'at a esser unu respiru e ojos pro ider,
custos versos ana a biver e ti ana a mantenner in bida.