s'amigu de totu sos sardos chi cheren mezorare sa limba, iscriende su chi capitada e dende cunsizos bonos
Lestra e pretzisa chi raru nd'an fatu
puru sos mannos improvisadores,
oddin cun rima sos menzus fiores
chena si pungher cun aspras ispinas
mantenzende su tema e dend'istrinas
cun su versu pulidu e bene fatu.
antoni
Cubeddu Ninniri
collega, a cuntemplare ti cumbido su mamentu fatale e de terrore. In ojos de s’isposa ido s’amore ma totu s’essser meu in mamma ido. In s’estremu mamentu mi detzido de salvare s’afetu superiore de mama chi a su mundu m’at batidu e fatu mannu, educad’e nudridu.
Beru, chi morzet un’ispos’adoloridi lutat sa domo de dogni manera, ma s’in cussu perigulu li moridi, s’isse cheret nd’agatat un’atera. Su fizu naschet creschet e fioridi in sos benujos de sa mama vera e si la perdet pro mala fortuna, atera non bind’at, sa mama est una.
S’amor’e mama non at assimizu, non b’at tesoro de l’ugualare, Deus valdet de dannu o de fastizu o disgrascia chi podet capitare. In ojos de sa mama pro su fizu devet sa prima lagrima ispuntare, s’isposa li ded’aer vera istima ma sa mama in sas penas pianghet prima.
Sa mama est sa lanterna luminosa ch’in ogni passu su fizu guidat, est lughe risplendente e virtuosa chi s’intelletu pro su bene ischidat, costante, educadora in ogni cosa, lu cunsizat l’adorat, non lu fidat, l’ajuat in sa vida materiale, lu rende forte in sa vida morale.
|
Eo salvo s’isposa eleta e cara ca in issa apo fissa ogn’isperantzia. L’amo cun totaganta s’importantzia fino a cando mi ponen in sa bara, ca cun sos dulches risos de sa lara, cun s’amore sa fide, sa costantzia mi fateit felice ca est magnanima, dendemi vida, coro, idea e anima
A mamma deo rispeto e adoro che-i su sacramentu intrend’a missa. Prite m’at partoridu e non l’ignoro e pateit pro me costant’e fissa, ma s’isposa m’at dadu anima e coro coment’anima e coro dei a issa. Duncas, su primu postu est riservadu a chie coro e anima mi at dadu.
L’amo da-i su coro a tot’impignu s’anghela mia cara e tutelare ca daghi enzo dae trabagliare mi dada afetuosu unu carignu e mi faghet in parte ismentigare de dogni pena s’impetu malignu e deo custa fita mia e sorte non chelzo cumpensare cun sa morte.
Che naufragu in mal’andada barca s’omine diat eser infelice si un’isposa nobile e felice non che pigheret de s’amore a s’arca. Immortalat a Laura, Petrarca e immortalat, Dante a Beatrice. Cantan sa mama nobile e costante ma a su chelu che pigan s’amante.
|